Nasıl rastlaşmıştık acaba fark etmeden geçip giden zamanlarda
Sen bir otobüs camından dalıp giderken uzaklara ben hangi durakta nereye sefer
bekliyordum acep,
Oturmuş bir sahil bandına, sen kaptırmış kendini yazılarını yazarken,
ben kim bilir hangi kitabın içine saklamış başımı hülyalara dalmıştım mesela.
Hiç aynı sahilin aynı göğüne bakıp, karnını doyurmuş muyduk kuşların,
Eş zamanlarda ama farklı kişilere benzer mutluluklar yaşatmış mıydık örneğin,
Ben bir çocuğun gülüşünü izlerken, sende baharın sevincine ortak olmuş muydun
peki?
Düşünmeden edemiyor insan.
Aynı kitabın aynı sayfalarında ağlamış mıydık?
izlediğimiz bir filmin en güzel yerinde gülümsemiş miydik birbirimizden haber-
sizce.
Sen de yemeğin üstüne çay içer miydin, hiç ara vermeden
Heyecanlanınca susar kalır mıydın öylece,
Canın sıkılınca içine kapanır mıydın kimsesizce.
Ben karanlığı çekmiş üstüme unutmaya çalışırken acıları,
Sen neyin savaşını veriyordun aynı gecede.
Yazgımız almış kalemi eline beklerken, nasıl bir dönemeçte ayrılmıştı yollarımız.
Gerçekten aşk tesadüfleri sever miydi sence de?
Kader sahiden bütün geç kalmaları affeder miydi?
Yeniden bir şans tanır mıydı tuzla buz olmuş kalplere.
Bir gönül kaç sevgi barındırabilirdi bir bedende?
İnsan unutup geçmişi, baştan başlamayı başarabilir miydi bu evrende?
Ne tuhaf demi bunları düşünüyor olmam.
Nasıl geçip gittiysen hiç habersiz geçip giden zamanda, şimdi de öylece geç git
usulce yanımdan
Emel Bulut “Geç Kalan Sevgili”