sulandırıldılarsa da seyirci çekmeyi başaramadılar.
Romanlarıysa daha başarılıydı -Fransa’daki erotik
eserlerin büyük talep gördüğü la foutromanie (sek-
somanyaklık) dönemi yaşanıyordu ve kitapları çok
sayıda baskı yaptı.
Sade’ın isimsiz basılan erotik kitapları şiddet dolu ve
yıkıcıydı ve “tek elle okumak” için kullanışsız sayılırdı.
Geçmiş davranışlarından anlaşılacağı üzere Sade’ın
yapıtlarında hiçbir konu tabu sayılmıyordu. Örneğin
Sodom’un 120 Günü’nde Sade’ın dileği “dünya var
olduğundan beri yazılmış en kirli hikayeyi yazmaktı.”
Çok sayıda vahşet yaşatmış biri olsa da Sade’ın fante-
zileri aslen fanteziden ibarettir. “Aklın alabileceği her
şeyi tasavvur ettim ama tasavvur ettiğim her şeyi ke-
sinlikle yapmadım ve kesinlikle yapmayacağım” diye
yazdı eşine hapisten. Öyle ki o, en çirkin eylemlerini
romanlarına ayırmıştı. “Hakikat, hayalgücünü kurgu-
dan çok daha az gıdıklar” demişti bir keresinde.
1799’da Fransa’nın başına Napoleon Bonaparte geçti.
Ülkeyi temizlemeye kararlıydı. Fransa’yı pençelerine
alan ahlaksızlık musibetleriyle başladı. 1801’de hükü-
met yetkilileri “pornografik” roman Juilette’in yaza-
rının tutuklanmasını emretti. Polis geldiğinde yayın-
cının ofisinde Juliette’in el yazmasında düzeltmeler
yapan Sade’ın kitabın yazarı olduğu kolayca anlaşıldı.
Kitapların saklandığı deponun yerini söyleyen yayıncı
24 saat içinde serbest bırakılırken Sade hapse yargısız
kapatıldı. Yetkililer kitabın bulabildikleri her kopyası-
nı imha etti.
Hapse atılan Marki mahkeme için yalvarıyordu: “Ya o
kitabın yazarı benim ya da üstüme suç yıkılıyor. Suçlu
bulunursam cezamı çekerim. Ama bulunmazsam ser-
best bırakılmak istiyorum!” diye yazdı adalet bakanı-
na. Ama mahkeme yapılmayacaktı.
Bir dizi hapishanede toplam iki yıl geçirdikten son-
ra Sade’ın “cinsel saplantı” hastası olduğu açıklandı
ve Marki, Charenton Akıl Hastanesi’ne nakledildi.
Charenton’a güvenli bir şekilde yerleştirildikten sonra
eşi kendisinden resmen boşandı. Sonunda o da pes
etmişti.
Akıl hastanesinin sıra dışı müdürü Papaz Coulmier,
Sade’ın yazmasına ve hatta hastaları oyuncu olarak
kullanarak oyunlar sahnelemesine izin verdi. Oyunla-
rı halkın izlemesine izin verildi ve Paris çevrelerinde
bir dönem bu gösterilere gitmek moda oldu. Coul-
mier’nin rehabilitasyon ve terapi yaklaşımı tartışmalı
bir konuydu ve sonunda Fransız polisi oyun sahnelen-
mesini yasakladı. Bir zamanlar evliliğin ölümden beter
bir kader olduğuna inanan Sade bu kez ondan 10 kat
kötü bir kabusla karşılaşmak üzereydi. Polis Sade’ın
tüm yazı araçlarından arındırılarak tek kişilik hücreye
kapatılmasını emretti. Bir süre sonra yazı araçlarını
geri almayı başardıysa da kalan günlerini yazdıklarına
her an el konulabilecek korkusuyla geçirdi.
Marki 1814’te hastanede eceliyle öldü. Ailesi ya-
yınlanmamış bütün el yazmalarını yaktı. Marquis
de Sade’ı silerek aile adını daha fazla lekelemesinin
önüne geçemye çalıştılarsa da başarısız oldular: “Can
acıtmaktan, acı çektirmekten, başkalarını küçük dü-
şürmekten zevk almak, özellikle cinsel haz duymak”
anlamına gelen “sadisme” kelimesi Fransızcaya girdi
ve daha sonra “sadizm” ve benzeri şekillerde türlü
dillere yerleşti.
Sade bir zamanlar oğluna şöyle yazmıştı: “Soyadının
ölümsüzlüğe kavuşmasından üzüntü duyma. Bunu
benim yapıtlarım sağlıyor. Ve senin meziyetlerin,
benim eserlerime tercih edilebilir olsalar da bunu asla
başaramazlardı.”De Sade