Ama içmeye devam edemeyecek kadar hastaydı.
Otel odasına döndü ve bir doktor ona kortizon
iğnesi yaptı. Thomas’ın durumunda iyileşme
olmayınca doktor tekrar geldi ve ona yarım gram
morfin yaptı. O gece 2.30’da metresi Thomas’ı St.
Vincent’s Hastenesi’ne götürecek ambulansı çağır-
dı. Thomas komaya girmişti. Doktorlar durumunu
uzun süren alkol kullanımına bağladıysa da pek
çok faktörün bu sonuca katkı yaptığına şüphe yok.
Thomas beş gün sonra hastane odasında yanında
bir hemşire ve kendi sorunlarıyla boğuşan Ame-
rikalı şair John Berryman varken öldü. Berryman
arkadaşı “Dylan Thomas’ın adını çaldığı için”
Zimmerman’ı asla affetmeyecekti ve Bob Dylan’ın
şiirlerini ancak idare edecek kadar iyi bulacaktı.
Ve şöyle söyledi; “Şimdi geriye bir tek şarkı söyle-
meyi öğrenmesi kaldı.”
...
Ölüme kalmayacaktır bu dünya.
Dalgaların altında upuzun yatanlar
Dağılıp gitmeyeceklerdir denizde;
Burulsalar da kasları koparan
Çemberlerinde gerili, kırılmayacaklardır;
Kopsa da ellerinde gerilen insanları,
Kötülükler doludizgin delip geçse de onları;
Paramparça olsalar da çözülmeyeceklerdir;Ölüme kalmayacaktır bu dünya.
Haykırmaz olsa da kulaklarında martılar
Gümbürdemez olsa da dalgalar kıyılarda;
Çiçeklerin fışkırdığı yerde bir çiçek bile
Kaldırmaz olsa başını çarpan yağmura;
Deli de olsalar ölü de çiviler gibi
Başverecektir kişilikleri, kır çiçeğinden sürer gibi;
Çıkacaklardır güneşe tükeninceye dek güneş,
Ölüme kalmayacaktır bu dünya.Dylan ThomasDylan Thomas
Sonsuza dek hatırlanacak olan için...