Kayıp
Tanrılar adıma yazmış nefesleri,
Sanki benlik değilmiş gibi...
Yüklemiş kederi omuzlarıma
kırbaçla çalışan afrika işçisi gibi.
Bir kap aşk yazmış yövmiyeme,
Buna da "Şükret" demiş.
Yaşıyorum günleri haps-olarak(!)
Gülüyorum varlığıma acıyarak.
Kalmadı kudreti adımlarımında.
Fakat saklı kalmış cenneti ruhumda.
Bulamıyorum Tanrı'yı sokak sokak aradığımda.
Haykırıyorum kahkahalarımı,
Yalvarıyorum tanrıya "çık artık ortaya!"
Evsiz çocuklar gibi titrek;
Dayak yemiş köpek kadar ürkek,
Ölmüş fahişenin gülüşü gibi şen şakrak,
Morarmış yaşlı adamın bedeni kadar sıcak.
Kutuplarda buluyorum kendimi.
Tanrıyla baş başa,
şeytanı taşlayarak.
Emincan Polat