Türkiye’de yatırım yapmaya sıcak bakan TOYOTA, ilk etapta George Horesh’in
önerdiği iki büyük gurup ile ön görüşmeler yapar. Bu ön görüşmeler Koç ve Doğuş
gruplarıdır. Koç gurubu konuya baştan soğuk bakar. Muhtemeldir ki; kendi mevcut
yatırımları (Tofaş-Fiat ve Ford-Otosan) üzerinden zaten tatlı karlar elde etmektedir-
ler. Mevcut Kanunlar ve yönetmeliklerle de kendilerini koruma altına aldıkları için
TOYOTA’nın önerdiği prensipler (güncel model yapılması, 4 yılda bir model değişik-
liği, motor yatırımı olmaması.. gibi kriterler) Koç gurubunun işine gelmez. Bu girişim
daha baştan olumsuzlukla sonuçlanır.
İkinci ciddi görüşme DOĞUŞ Grubu ile yapılır. O dönemde Doğuş Grubu’nun ba-
şında Ayhan Şahenk vardır. Doğuş Grubu ile yapılan görüşmelerde; Türkiye’deki
mevcut kanunların değiştirilebilmesi olasılığı konuşulur. Görüşmelerde muhtemel-
dir ki; mevcut yatırım şartlarını belirleyen kanunların değiştirilmesi yönünde Doğuş
Grubu’nun bir etkinliği olmayacağı görülür. Bu noktada TOYOTA, Türkiye projesini
askıya almak zorunda kalır
George Horesh’in MITSUI ile birlikte son durağı (önerisi) ise Sabancı Gurubu olur.
Özdemir Sabancı ile temasa geçerler ve ilk görüşmelerde olumlu sinyaller alınır.
Bir otomotiv sevdalısı olan Özdemir Sabancı’nın Türkiye’deki bu aşırı korumacılık
kanunlarına karşı haklı bir isyanı vardı. Bu durum değişmeliydi. Türkiye, bu eski
teknoloji araçları hak etmiyordu.
Daha gençlik yıllarında 1970’li yıllardan bu yana aklında hep Türkiye’de otomobil
üretimi yapmak olan Özdemir Sabancı’nın gönlünde “yepyeni ve çağdaş modeller-
le, güvenilir ve dünyaca bilinen markalarla Türkiye’de ortak yatırım yaparak Dün-
ya’daki en son model araçları Türkiye’de üretmek” yatıyordu. Bu hayalinden asla
vazgeçmemişti ve bunu mutlaka başarmak arzusunda idi.