Anıların
Saplanırken yüreklerine yaşayanların
Sen asla unutulamayacaksın.
Öfkeleri olduğu yerde bırakmak yerine
Neden savaşmak istiyorlar?
Ne istiyorlar senden hiç düşündün mü?
İçlerindeki düşmandı onları harekete geçiren!
Biliyorum kendileriyle bile dost olamayanların
çılgınlıklarıyla karşı karşıyasın.
Elimden bir şey gelmiyor!
Özünde ölümler, gözyaşları olan savaşlarla
seni hedef alan düşmanlıklara engel olamıyorum.
Sen çok küçüksün...
Seni çok seviyorum!
Korkuya gölge, ağıta malzeme arayanların
reçetelerindeki fos duygular
yarın bir bir ortaya dökülecek...
Tutkular kan lekelerini mürekkepleriyle
yazarkan
ellerini titretecek bazılarının.
Gözlerin arkada kalmasın çocuk!
Sofra başında bir lokma ekmeği yemeden
aç acına gözyaşlarıyla düşerse üzerine anan,
ona gülümsemeyi unutma!