Şu an çıkar kokan savaş tacizleri altında
yaşıyorsun
Irak pencerelerinde titriyor.
Yaşlı çizgiler senin de peşine düşüyor!
Biliyorum tank uçlarında çiçekler yaşayamaz...
Savaş sevgi değil acı taşır evlere!
Kan izlerini görmeden, acıları hissetmeden
son bir defa daha sarıl ananın kollarına
Nefes nefese
Vedalaş çiçeklerle.
Acılar duygularına adım attıkça zaman daralıyor.
Üzeyir Lokman Çaycı
(1949 - )