Karanfiller gibi serpip gecelere
Yine büyük barış şarkısını söyleyeceğim.
Fabrika düdükleri gibi benim
belki keskin değil
mısralarımın sesi
Ama, ben yine senin şairin olmak istiyorum
Ben, uçsuz bucaksız demokrasi.
Biliyorum, ancak senin ağaçların altında
insan, oh çekerek dinlenebilir.
Ancak senin sofranda biliyorum
Müzik gibi güzel yemekler yenebilir.
Ancak senin kuşların bilir barış şarkısını
Ancak senin başak renkli çocukların,
Ancak senin dost yıldızların dinlendirebilir
Yorgun dünyasını insanın.
Ancak senin samanyolu gibi
pırıl pırıl caddelerinde
anlar insanoğlu
dünya olduğunu
dünyanın.
Ancak senin aydınlık evlerinde
Şeker gibi hulyalar kurulabilir.