Ve artık kapanırken kapılar akşamın yüzüne
Herkes birer seyirci kendi kederine
(39-0ya Uysal)
bir görünmez duvar indi
bilmeden aştığımız çizgiye
öncesi dumanlar içinde
(40-Bülent Ecevit)
Geçtik in çağından, kuvantum ve zorunluluk
çağından
Değildik insandan ötede
(41-Mustafa Köz)
İnsanlığın korosudur bu seslenen
Bir çığ gibi doludizgin şiirle gelen
Tek özlemimiz o, tek yakarış
Yalnızca bu yeni binyılda değil
Gelecek bütün binyıllarda
"İnsanca yaşamak ve ölümsüz barış!"
(42-Şinasi Özdenoğlu)
(42 şairimizden)