dağılsın ister. Hep ayrı durayım, özel olayım, bütüne tepeden bakayım
ister. Oysa mu’min bütünü gözeten, ona karışan, bundan dolayı da
seferber olan, infaka/yardıma koşan ve seferber olup koşanı da (Ensarı)
sevendir...
Görülüyor ki münafığın iflah olmaz hastalığı mal mülk hırsıdır. Sevgi ve
merhamet yoksunudur. Mal ve mülk hırsı gözünü bürümüştür. Gerçekte
Allah’a ve ahiret gününe inanmaz, tûl-u emel (geleceği garantiye almak
için hırsla yığma) sahibidir. Yalan konuşması, vaadinde durmaması,
emanete ihanet etmesi, yardım edeni sevmemesi bundandır...
Ritüelleri (nüsuk) üşense bile yerine getirir. İçten teslim olduğundan değil;
dıştan getirisi olacağından. Ama mal mülk söz konusu olunca dinle imanla
alakası kalmaz. Saçının telini göstereni veya namazı bir vakit kılmayanı din
dışında görebilir ama saray yavrusu evinde yünlü seccadeler üzerinde
namaz kılar, tesbih çeker, 24 saat LCD ekran televizyonundan Kabe’den
canlı yayın izler. Yağlı ballı sohbet toplantılarında “fahr-i kainât, server-i
mevcudât Efendimiz sallallahu aleyhi vesselemin” açlıktan karnına nasıl taş
bağladığını anlatan hocaları ağlamaklı ağlamaklı dinler. Ama o hocalar
“kenz (yığma/biriktirme) haramdır!’ (Tövbe; 34-35) diyemezler.
Öylelerinden bunları hiç duyamazsınız. Onlara göre Kur’an’da böyle bir
ayet yoktur. Hatta varsa bile “nesh” olmuştur (silinmiş/yürürlükten
kalkmıştır)...
Evet, İslam’a girdiği halde eşyaya, mala ve mülke bakışını değiştirmeyene,
cihattan kaçana, infaka yanaşmayana “münafık” dememiz gerekiyor. Bu
ayırıcı ölçüyü bize Kur’an veriyor.
Münafığı başka yerde aramayın; o Müslümanların içinde...
Bunlar Mekke’de yoktular. Çünkü Mekke muhalefet, eziyet, işkence,
fedakarlık ve bedel yıllarıydı. Ama Medine’ye gelince mantar gibi bittiler.
Çünkü Medine iktidar, devlet, servet, beytü’l-mal günleri, ikbal yıllarıydı.
Bugün de aynısı. Medine’de, Kuba’da, Tebük’de aramayın onu. Münafık
aramızda, yaşıyor.
Onun kim olduğunun kıstası da, tanımı da, farkı fark ettiren (el-fâruk)
ayırıcı ölçüsü de gayet net:
Cihat ve infak kaçkını Müslümana münafık denir!