Tuis. 09

130 tuis September 2017

agterblad

’

[email protected]

Riana

Illustrasies

Paula Dubois

’n Vriendin van my ’n kunstenaar wat aan ’n belangrike

uitstalling werk raak uit die bloute bekommerd en benoud oor

al die werk moet sy nog moet doen. Maar ek weet sommer: Dit

gaan nie eintlik oor die werk wat moet klaarkom nie. Soos alle

super-begaafde mense twyfel sy skielik aan haarself. Gaan ek

nie die galery teleurstel nie? Gaan ek mysélf teleurstel? Kán ek

dit doen? Dit voel vir my asof alles wat ek skilder ouderwets en

onvanpas is. Hét ek as kunstenaar nog iets te sê? vra sy.

“Kom saam met my” sê ek vir haar. “Gee my drie dae van

jou lewe.”

“Wat wil jy met my doen?” vra sy agterdogtig.

“Ek gaan help dat jy jou kop oopkry.”

Ek lag ’n bietjie vir my talentvolle vriendin

want ek verstaan baie goed wat haar vrese

is. Daar is niks fout met haar nie sy is ’n

verbluffende kunstenaar maar sy het net

iemand nodig wat haar weer perspektief kan

gee. Daardie iemand is ek ’n vriendin en

medekunstenaar al kan ek om die dood nie

skilder nie. Ek weet maar te goed wat

skrywersblok is en dit wat sy ervaar is die

skilder se ekwivalent van skrywersblok.

Skilderblok?

Ons gaan na ’n huis in die woud. ’n Een-

voudige stil mooi stranddorpie waar daar baie

min ander mense is. Ons sit op die stoep tussen

die bome en luister na Anna Netrebko en Dulce

Pontes. Hul lieflike stemme styg op en draal tussen

die takke. Die klipharde musiek pla niemand nie net

die loeries wat stomverbaas is oor dié onverwagse

kompetisie. Ons maak kos lekker kos en drink wyn; nogal

baie wyn. Ons stap langs die see en ons stap in die magiese

woud met sy klam onderbos en oeroue geelhoutbome.

Ons stap en my vriendin praat: oor haar onvermoë om te

skilder haar vrese dat sy as kunstenaar nie meer relevant is nie.

Hoe kan ’n mens jou bestaan as kunstenaar regverdig as daar

soveel kritieke probleme in ons land is?

Ons praat oor baie dinge oor kinders en politiek en geld. Ons

praat oor skoonheid en die kunstenaar se unieke vermoë om dit

raak te sien. Ons praat verál oor die plig van die kunstenaar om

skoonheid in al sy vorme raak te sien en vir ander aan te gee.

Toe die son op die tweede dag begin water trek trek die

kunstenaar haar sketsboek nader. Sy verdwyn in ’n ander

wêreld haar potlood flits oor die wit papier. My taak is gedaan ek

sorg verder nét vir die kos. En wyn. En musiek.

Dit is alreeds bewys dat vroue wat vriendinne het gesonder

gelukkiger mense is. Nie dat die vriendinne so veelvuldig hoef te

wees nie daar moet net iemand wees wat die

belangrikste aspekte van jou lewe kan verstaan en

aanvul. Daar moet iemand wees saam met wie

jy kan klere koop iemand by wie jy jou hart

kan oopmaak iemand saam met wie jy kan

reis. Soms ook iemand saam met wie jy vir ’n

paar dae in ’n huis in die woud kan gaan bly.

In enkele uitsonderlike gevalle kan een

vriendin ál daardie behoeftes vervul maar

meestal word hierdie simpatieke

ondersteuning versprei binne die

persoonlikhede van drie vier uitsonderlike

vriendinne.

Die laaste aand van ons woudverblyf

breek aan. Die spanning is verbreek my

vriendin is gretig en opgewonde om terug te

gaan na haar ateljee.

Ek nooi ’n ander vriendin van my wat ook

in die woud woon vir aandete. Ek weet by

voorbaat dat die woudvrou en die kunstenaar

mekaar gaan ontdek as nuwe vriendinne.

Die woudvrou daag op in ’n pragtige rok wat

lyk asof dit van varings en mos geweef is. Haar

oorkrabbers is eksotiese sierade van krale en vere.

Sy bring lag en vreugde en ’n bottel wyn in die huis ons

vergeet skoon van Anna Netrebko en Dulce Pontes. Die nagvoëls

van die woud begin met hul eerste suiwer note.

“Was jy al getroud?” vra die kunstenaar.

“Ja baie” sê die woudvrou. Sy begin van haar geskakeerde

opwindende lewe vertel.

Ons maak kos en ons gesels en ons lag verskriklik baie. Ons vier

ons vriendskap.

Ek weet watter waarheid ék ontdek uit my besoek aan die bos:

As ek dit eendag nodig het vra ek graag die kunstenaar of die

woudvrou se hulp.

Die vreugde van

vriendinne

Iemand wat verstaan wat simpatie betoon of

selfs net luister of kos en wyn aandra is ’n seën.

Dit glo Riana Scheepers.