Doping znany był już starożytnym. Według specjalisty od dopingu Andrzeja
Pokrywki, dyrektora Instytutu Sportu nie zdawali oni sobie sprawy z tego, że
robią coś niestosownego. „Znamy opisy diet. Składały się z roślin, które dzisiaj
uznalibyśmy za nielegalne. Nie znam świadectw, które dowodziłyby, że istniała
wówczas jakaś lista zabronionych substancji” – wyjaśnia Pokrywka.
W roku 393 naszej ery chrześcijański cesarz Teodozjusz zakazał olimpiad,
uważając je za pogański obyczaj. Masowe imprezy sportowe wróciły na arenę
dziejów dopiero w XIX wieku. Wraz z nimi pojawiły się znów substancje
stymulujące, które Anglicy zaczęli określać słowem dope, a ich stosowanie
nazwali dopingiem^2.
Rodzaje dopingu.
Ze względu na stosowane metody doping wydolnościowy można podzielić
ogólnie na:
farmakologiczny – polegający na podawaniu biologicznie
czynnych związków chemicznych, których użycie nie jest
uzasadnione leczeniem zawodnika
fizjologiczny – polegający na wymianie płynów ustrojowych,
zwłaszcza krwi, przeszczepach tkanek (mięśni i ścięgien),
stosowanie szkodliwych dla zdrowia zabiegów takich jak
zbijanie masy poprzez chirurgiczne usuwanie tkanki
tłuszczowej
genetyczny – polegający na modyfikacji materiału
genetycznego zawodnika, np. poprzez stosowanie wektorów
genetycznych; obecnie jest on praktycznie niemożliwy do
wykrycia, ale prawdopodobnie rzadko stosowany ze względu
na wysokie koszty i trudne do przewidzenia skutki^3.
Ze względu na główny cel dopingu można go podzielić na:
doping siłowy – którego celem jest osiągnięcie jak największej
siły przy stałej masie ciała
doping wytrzymałościowy – którego celem jest trwałe
zwiększenie zdolności organizmu do znoszenia długotrwałego,
intensywnego wysiłku fizycznego.
doping stymulujący – którego celem jest czasowe
zwiększenie odporności na ból i wysiłek poprzez stosowanie
technik zapobiegających odczuwaniu bólu i zmęczenia.
Przy czym doping siłowy i wytrzymałościowy stoją z sobą w pewnej
sprzeczności. Zbyt szybki wzrost masy mięśniowej powoduje zwykle obniżenie
wytrzymałości na długotrwały wysiłek, z kolei wzrost wytrzymałości można
osiągnąć przez ogólne zmniejszanie masy zawodnika. Doping stymulujący jest
skuteczny na bardzo krótką metę, gdyż szybko powoduje nadmierne
wycieńczenie organizmu zawodnika^4.
Substancje i metody dopingujące.
2
3 Internet; https://www.focus.pl/artykul/narkotyki-i-doping-w-starozytnej-grecji^
4 Internet; https://pl.wikipedia.org/wiki/Doping_wydolno%C5%9Bciowy#Rodzaje_dopingu^
Internet; https://pl.wikipedia.org/wiki/Doping_wydolno%C5%9Bciowy#Rodzaje_dopingu