Motywacja do pracy a szczęście

psychologiczny składa się z negatywnych emocji i pokrewnych warunków:
przygnębienia, obawy i zmartwienia, drobnych stanów fizycznych takich jak ból głowy,
bezsenność i wyczerpanie, poczucia nieprzydatności lub nerwowego załamania. Jest
wiele dowodów na to że takie uczucia istnieją w jednej osobie oraz tworzą ogólny
czynnik osobowości.”^75 Czynnik stresowy (stresor) to taki element sytuacji, który
powoduje „nadmierne obciążenie” systemu psychicznej regulacji zachowania się i w
związku z tym narusza równowagę pomiędzy jednostką a środowiskiem.^76
Stres może również powodować zwiększoną podatność na infekcję, według
profesora Zimbardo istnieje wyraźny związek między kryzysami życiowymi a
kłopotami ze zdrowiem. Stres mogą wywołać czynniki nazywane stresorami, takie jak:
deprywacja (pozbawienie możliwości zaspokojenia istotnych potrzeb zarówno
biologicznych, indywidualnych, jak i społecznych), zagrożenie (groźba utraty
możliwości zaspokajania istotnych potrzeb), frustracja (przeszkoda na drodze do
zaspokojenia istotnej potrzeby, czy realizacji ważnego celu), ból (fizyczny i
psychiczny). Reakcję organizmu na stres można wyjaśnić w kategoriach ogólnego
zespołu adaptacyjnego, który składa się z następujących faz: alarmowej
(mobilizacyjnej) – walczymy ze stresem, podejmujemy próby usunięcia jego źródła,
odporności - przystosowujemy się do życia w stresie, stosowania mechanizmów
obronnych, wyczerpania – przedłużający się stres wyczerpuje nasze siły i prowadzi do
zaburzeń psychosomatycznych, nerwic, depresji itd.^77
Nadmierny stres może wywoływać agresję jednak nie musi być to jawna agresja.
Dzieje się tak, kiedy zadziałają czynniki hamujące działania agresywne (lęk przed karą,
odruchowe mechanizmy hamujące agresję, wyuczone sposoby blokowania zachowań
agresywnych itd.). „Agresja w rozumieniu psychologicznym to zachowanie fizyczne
czy też werbalne zmierzające do wywołania bólu (psychicznego, ewentualnie
fizycznego), skrzywdzenia, niszczenia bądź uszkadzania przedmiotów, zwierząt czy też
ludzi, a nawet siebie samego (autoagresja, która może prowadzić wręcz do
samobójstwa).”^78 Są też osoby, które nie wypracowały skutecznej firmy kontroli nad
agresją. Ci, mogą być niebezpieczni dla otoczenia, ponieważ mogą oni wykazywać
skłonność do wyładowania agresji na innych. Akty wandalizmu, chuligaństwa,
gwałtów, okrucieństw i sadyzmu miewa takie właśnie podłoże.
75
76 M. Argyle, Psychologia szczęścia , dz. cyt., str. 19.^
77 T. Tomaszewski, Psychologia,^ PWN, Warszawa 1982, str. 656.^
78 A. Augustynek, Wstęp do psychologii , dz. cyt.,^ str. 92-93.^
Tamże, str. 78-79.