ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ«Κατάλαβα» είπε ο παπά-Γιώργης χαμογελώντας και
συνέχισε.
«Παιδιά μου ο υλικός κόσμος και το εύκολο κέρδος έχουν
αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας. Αυτός που βλέπετε δεν έχει
καμία ομοιότητα με τον Άγιο Βασίλη. Ο Άγιος Βασίλης ήταν
ψηλός και αδύνατος. Φορούσε το μαύρο ράσο που φοράνε οι
παπάδες, όπως κι εγώ. Με τον καιρό το μαύρο ράσο το έκαναν
κόκκινο του έβαλαν και γούνα και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμη
θα του κάνουν στο μέλλον».
Ο παπά-Γιώργης σταμάτησε να μιλάει κι ένας μορφασμός
φάνηκε στο πρόσωπό του σα να γελούσε.
«Φυσικά δεν πίνει γάλα, ούτε τρώει μπισκότα έτσι;» ρώτησε
για μια φορά ακόμα ο Μάριος.
«Όχι παιδί μου, αλλά του αρέσει πολύ να βλέπει τα παιδιά
να κάνουν καλές πράξεις, να είναι υπάκουα και καλοί
μαθητές».
Σηκώθηκε από την καρέκλα του και τα παιδιά τον
μιμήθηκαν.
«Και κάτι τελευταίο παππούλη μου. Ο Άγιος Βασίλης
υπάρχει σήμερα; Μοιράζει δώρα στα παιδιά;» ρώτησε ο Μάριος
και κρεμάστηκε από τα χείλη του ιερέα.
«Φυσικά και υπάρχει. Όχι με τη μορφή που τον βλέπεις
στην τηλεόραση. Αλλά υπάρχει. Τα δώρα που μοιράζει δεν
είναι υλικά αλλά πνευματικά. Καμία φορά βέβαια στα καλά
παιδιά, σαν κι εσάς, κάνει εξαιρέσεις και μοιράζει απίθανα
πραγματικά δώρα» είπε ο παπά-Γιώργης χαμογελώντας.
«Δηλαδή δεν πρέπει να αφήνουμε μεγάλες «χαρούμενες»
κάλτσες στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο περιμένοντας τα δώρα
μας;» πετάχτηκε ο Φώτης.