Fakat bana açtı bir yeni ufuk.
Düşerek işte bu tatlı sevdaya;
Vücut verebildim Kızılelma’ya.
Bu isimledir ki gezip her izi;
Burada nihayet buldunuz bizi.
-Ah şimdi anladım bu muammayı;
Uyanık gördüğüm uzun rüyayı.
Seni kâh huzur; kâh gaybde aradım;
Becayiş ettiler gözümle yâdım.
İptida gerçeği hayâl sanmışım,
Sonra da gölgeyi cemâl sanmışım.
Dediler; rüyetin uykuda imiş...
Uykuda değilmiş; Bakû’da imiş.
Evinize gelmiş sormuşum sizi;
Denmiş bana: “Belli değildir izi.”
Siz yapmakta iken Kızılelma’yı
Koşmuş aramışım bütün dünyayı.
Nihayet bulunca yine sapmışım,
Yalvac’a, Oğanım diye tapmışım!
Tomris’in çehresi çerçeve olmuş,
Zihnimdeki hayâl içine dolmuş...
Ona ait diye yaptığım resim,
Evvelce ruhumda imiş mürtesim...
Onu derken sizi tersim etmişim!
İptida bana da geldi bir vehim. 56