defter takdim ettim. Mayısın onbeşinci günü defteri bana
geri verdi; ilk sahifelerinde bana bir yadigâr olarak yazıp
bıraktığı çok heyecanlı satırları, o çok yüksek adamın
hatırasını tebcilen, buraya naklediyorum :
Pertev Paşa Pertev Paşa! Ahvale ne dersin?
Elbette bu mel’unlara sen lanet edersin!
Asker sıfatile hele mahkûmu kedersin:
Hangi vatanu, hangi hudud üzre gidersin?
Adaya sorarsak ne vatan kaldı ne serhad!
Pâmâli vahuş oldu o gülzarı muhalled!
Dağlar dereler ah ediyor hasretinizle,
Onlar ki taninsaz idiler nusretinizle.
Merdane olan himmetiniz, gayretinizle
Hicran ocağı oldu vatan hicretinizle!
Hüsranınız ettiyse de âdanızı raksan,
Asla şerefü şanınıza gelmedi noksan!
Sîzlerdiniz İslâmî eden hıfzu sıyanet..
İslâmın içinde nebean etti ihanet!
Kimlerdir eden Mekkeyi yenbuu hiyanet,
Ya Beyti Hüdayı kime kim kıldı emanet?
Bilmem bu siyeh cilvei asara ne dersin,
Hempayı nasarâ olan ensara ne dersin?
Persan olurum ben bunu râşanü hirasan:
Bilmem ki nasıl dinine iman eder insan!
Eflâki de görsem diyorum hâk ile yeksan,
Dünyaya o gün belki gelir adl ile ihsan!
Bir gün gelir ancak gene iman ederiz biz,
Ettiklerine hasmı peşiman ederiz biz!