MÜNÂCÂT
Münâcât be-dergâh-ı Kâdil Hâcât Celle Celâluh
Münâcât eyledi, Hakk’a Kul Hoca Ahmed,
Allâh’ım bu kuluna eyle sen sonsuz rahmet.
Hoca Ahmed sözlerin, hikmetlerin eskimez,
Yer altında çürüsen, güzel sözler çürümez.
Sözlerin mensûh olup, kaybolup da yok olmaz,
Seni okuyan diller, umarım hasta olmaz.
Okuyan dostlarıma şefaatçı olayım,
Kıyamette sizlere dilerim yâr olayım.
Cemâlini göstersin bize Perverdigâr’ım,
Koysun kendi yoluna bizi, Bir olan Vâr’ım.
Rabb’im sen eyle bizi mahşerde mutlu mesut,
Temiz zâtına döndüm, senden kesilmez umut.
Duama amin desin duyan, gören Müslüman,
Ölüm anında olsun refîki imân, İslâm.
Benim hikmetlerimle kim varsa gönlü dolan,
Anlamadan ölmüşse, bil ki tüm ömrü ziyân.
Bu benim hikmetlerim dertliye dermân olur,
Bundan koku almayan, yolunda kalan olur.
Benim tüm hikmetlerim âleme destan olur,
Ruhum gelse huzura, sohbet-i bostan olur.
Benim tüm sohbetlerim, hadis hazinesidir,
Ondan koku almayan, dünya divânesidir.
31