gelmiş; yaşayan bir insan olan Ahmed Yesevî,
olağanüstülükler âleminde bir gölge olarak kalmıştır.
Sözlü geleneğe sahip olmamızın da etkisiyle sağlam yazılı
kaynaklar edinmek noktasında sıkıntılar yaşasak da,
Ahmed Yesevî’nin bir insan olduğu hakikatini ikinci plana
atmadan, tıpkı o zamanda olduğu gibi, “örnek insan, feyz
alınan kimse” hâline getirebiliriz. Ahmed Yesevî sadece
menkabelerle tanınmaması gerekecek kadar kıymetli bir
şahsiyet, hayatın tam içinde olması ve bütün canlılığıyla yol
başçımız olması gereken birisidir. Bu açıdan bakıldığında
onu yalnızca bilimsel toplantılarda ya da edebî eserlerde
anmak yeterli olmayacaktır.
Bir Müslüman nasıl ki oturmasından, kalkmasından dahi
anlaşılmalı, Ahmed Yesevî’nin öğretileri de her hareketimize
işlemelidir. Onu layığıyla tanıdığımız ve tanıttığımız zaman
göreceğiz ki yetiştirdiği talebeler doksan dokuz bin ile değil,
milyonlar ile ifade edilecektir. Ahmed Yesevî’nin kim olduğu
sorusuna verilen kalıp cümleleri yıkmak, onun yeniden rol
modelimiz olacağı zamana kavuşmak için çalışmak
gerekiyor. Onun dünyaya bakışını anlayabildiğimizde,
dünyamızı yeniden şekillendirme fırsatımız olacaktır. Ahmed
Yesevî zihniyetini bugüne taşıyarak günümüz şartlarında
değerlendirebilirsek, onun ve dervişlerinin kurduğu sosyal
yapıyı kuvvetli bir şekilde yeniden inşa edebiliriz.
Dünya, tamamıyla bırakılması gereken bir günah çukuru
değildir. Ahmed Yesevî’nin dünyası, çalışmaktır, iki âlem için
de çalışmak. Onun dünya anlayışını İslam’ın dünya anlayışı
ile bir görmek gerekiyor. Müslüman her daim ilimle meşgul
olmalı, üretmeli ve ürettiği ile ihtiyaç sahiplerinin
ihtiyaçlarını gidermelidir. Ancak onun ihtiyaç sahiplerine
yardım etme anlayışında, vererek nefsi tatmin etme değil,
insanları elindekini paylaşabilecek bir konuma getirme
anlayışı hâkimdir. Bunu, dergâha derviş olmak gayesiyle