Saldırırdı âdeme bulmaz ise başka bir av
Yüzünü görse köpekler diyemezken hav hav
Kedimi gaflet ile fâre-yi idbâr yedi
Buna yandı yüreğim âh kedi vâh kedi
Sokulunca yataga kogmak ile gitmez idi
Okşamakla tokadı tekmeyi farketmez idi
Yiyecek görse gözü mırlaması bitmez idi
Neylemezdi daha kalsaydı eger nitmez idi
Kedimi gaflet ile fâre-yi idbâr yedi
Buna yandı yüreğim âh kedi vâh kedi
Etmedik yer mi kodu savleti dünyâda harâb
Ne imâret ne kebâbcu ne salâşu ne kasâb
Hep şaşup kalmış iken bahtına akrân etrâb
Akıbet eyledi devrân anı da mâh u türâb
Kedimi gaflet ile fâre-yi idbâr yedi
Buna yandı yüreğim âh kedi vâh kedi.
- Çeşmi şehlâ nigehi: Şehlâ gözünün bakışı
- Fârik iken: ayırdederken
- Nik ü bed: iyi ve kötü
- Adûlar: düşmanlar
- Fare-i idbâr: talihsizlik faresi
- Pâreler: paralar
- Zîr ü zeber: yerle bir
- Havf ü hazer: korkmak ve sakınmak
- Lerziş: titreme
- Savlet: hücum
- Mâh u türâb: ay ve toprak
Not: Rüşvet, komisyon ve yolsuzluk söylentileri yüzünden Sultan
Abdülaziz tarafından görevden alınan Sadrazam Mahmud Nedim
Paşa için yazılmıştır. (Diyojen dergisi, sayı 133, 1872)
Nâmık Kemâl'in Şiirleri, İnkılap Kitabevi, S. 34-