Vatanı çiğnedi geçti vatanın ağyârı
Merhamet kaldı sana İki Cihân Hünkârı
Gidiyor sevgili Kur’ân’ını hıfz et bâri
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini
Düşünün rûz-i zuhûrundaki şânlı demini
Doldururken şühedâsı bu fenâ âlemini
Tutacak bir çocuğu kalmadı mı mâtemi
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini
Beslemişken bu kadar âdemi ihsânı ile
Gitti bî-çâre vatan ağlayarak şânı ile
Yaz bu mersiyyeyi tâşa şühedâ kanı ile
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini
Silmedik bunca yetîmin gözünün yaşlarını
Taşa topraklara sürdük o güzel başlarını
Vatanın bağrına vurduk vatanın taşlarını
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini
Bir zaman âlem-i ikbâlde sultân olduk
Câmi’-i âlem idik şimdi perîşân olduk
Âh bir kan içenin keyfine kurbân olduk
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini
Vatanın nekbetine, derdine can mı dayanır
Düşmanın görse gözü yâre gibi kan boşanır
Bu kadar zulmden insan değil İblîs utanır
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini