W heraldyce miejskiej podstawowa wersja herbu składa się z godła (godeł) umiesz-
czonego w polu tarczy herbowej. Jestto herb mały. Tarcza może być okolona łańcuchem
lub wstęgą orderową, a w przypadku orderów niższej klasy można je umieścić na dol-
nym krańcu tarczy herbowej. Praktyka ta jest jednak w Polsce bardzo rzadka.
Herbem średnim jest herb mały zwieńczony koroną murową, królewską lub ksią-
żęcą, a także herb zwieńczony hełmem z koroną rangową i klejnotem, z labrami po
bokach. Herbem wielkim jest herb średni ztrzymaczami stojącymi na postumencie oraz
z wstęgą z dewiza.
Korona
murowa
A. c.
·····..·Godło
........zdewiząWstęga
190.Rodzajeherbów: herbmały (A), herb średni (B), herb wielki (e).
Kanton
TIajbard,iej honorowemiejscen' weksylium,kwadrat lubprostokątugóry
części czołowej flagi, nie większy niż 1/4 powierzchni płata (zobacz hasło: płat).
Klejnot
.n.;po godleczęśćherbu, plastyczna figur' umocowanan' heł-
mie. Początkowo w kształcie pęku piór, od końca XIIwieku w formie figur heraldycz-
nych. Często jest to klejno\ tautologiczny, czyli plastyczne wyobrażenie godła z tarczy
herbowej. W heraldyce miejs~iej rzadko stosowany.