Βουφράσίου (εντάχθηκαν σε αυτόν οι Βίαντος, Τιμαθείας, Σκάρμιγκος και μέρος του
Αιγαλαίου), Μεθώνης(εντάχθηκαν σε αυτόν οι Πηδάσου και Νέας Κρήτης), Κολλωνιδών
και Κορώνης (εντάχθηκε σε αυτόν ο Αίπειας που ανασυστάθηκε το 1890) και οι δήμοι
της διοίκησης Καλαμών και Μεσσήνης από 19 γίνονται 12: Καλαμών, Αλαγονίας, Άριος,
Άμφειας, Αβίας,Καρδαμύλης, Ανδανίας (εντάχθηκε σε αυτόν ο Πολύχνης) ,Παμίσου,
Εύας (εντάχθηκε σε αυτόν ο Τρίκης) , Οιχαλίας (εντάχθηκαν σε αυτόν οι Στενυκλάρου
και Δερών), Ιθώμης (εντάχθηκαν σε αυτόν οι Υάμειας και Βαλύρας) και Αριστομένους
(εντάχθηκε σε αυτόν ο Τομέως και ως έδρα ορίστηκε στις 15-10-1840 η Πολαίνα, που
στις 5-6-1848 μεταφέρθηκε στο Κουτήφαρι για να επιστρέψει οριστικά στις 14-8-1863
στο Μουσταφάπασα )
Παρακάτω αναφέρουμε δύο καταγραφές για τη στάση το 1838 των δήμων Βουφράσου,
Βίαντος ,Σκάρμιγκος ,Αιγάλεω, Πηδάσου κ.α.
1)Στα 1838 ως Γραμματεύς του Δήμου Βουφράσου υπηρέτει ο Βασίλης Μανιάτης , όστις συλληφθείς ώς
ένοχος αποστασίας ωδηγείτο πρός ανάκρισιν από τους χωροφύλακες. Τότε εξηγέρθησαν οι Δημότες και
επιτεθέντες απέσπασαν τον συνδημότη τους Βασίλη Μανιάτη , ταυτόχρονα όμως συλλαβόντες και δύο -
τρείς Χωροφύλακας προεκάλεσαν γενίκευση της στάσεως. Η ενέργεια αύτη των χωρικών κατηγγέλθη
από τον φιλοκυβερνητικόν Δήμαρχο Tρίκκης , Αναγν. Πουλόπουλον και εκινητοποιήθησαν Δύο
φάλαγγες Βαυαρών και εθελοντών Μανιατών , Εμπλιακιωτών , Θουριατών κλπ. συνολικής δυνάμεως
600 - 700 ανδρών πρός καταστολήν της ανταρσίας των κατοίκων των Δήμων Βουφράδος , Σκάρμιγκα ,
Βίαντος , Αιγάλεω , και Πηδάσου. Οι ( στασιαστές ) ανερχόμενοι εις 600 περίπου κατεδιώχθησαν και
τελικώς διελύθησαν , ενώ ό άμαχος πληθυσμός σύν γυναιξί και τέκνοις εγκατέλειψε τα χωριά πού
άδειασαν κυριολεκτικά. Συνελήφθησαν 26 άτομα και εφονεύθησαν ή τραυματίσθηκαν κάπου 10 - 15
χωρικοί όπως έγραφεν Αθηναική εφημερίδα της εποχής ( Εφημερίς Ο Ελληνικός Ταχυδρόμος , αρ. φυλ.
- στίς 7 Αυγούστου 1838 σελίδα 437 και φιλικά προσκείμενη στο καθεστώς των Βαυαρών). Στην
εκστρατεία αυτή των Βααυρών πήραν μέρος οι Δήμαρχοι Τρίκκης Αναγν. Πουλόπουλος , Θουρίας Κων.
Δικαίος καθώς και ο ειρηνοδίκης τότε Εμπλακίων και κατόπιν πολλάκις Βουλευτής Γεωργ. Περρωτής ,
επικεφαλής 300 περίπου Θουριωτών και Εμπλακιωτών οπαδών και φίλων του. ΟΙ συλληφθέντες που
δεν είναι γνωστά τα ονοματεπωνυμά τους 26 παράγοντες και παλαιοί αγωνιστές του 21 ώς ένοχοι
εισήχθησαν στό συνεδριάζον στήν Καλαμάτα τότε στρατοδικείον , αλλά το αποτέλεσμα της Δίκης δέν
είναι γνωστόν , γιατί δεν σώθηκαν πηγές έντυπες 'η χειρόγραφες (Πηγή: http://papaflessas.blogspot.gr))
2)Στις 3 Αυγούστου 1838, ο διοικητής Ιωάννης Σούτσος καλεί έκτακτη σύσκεψη και αποφασίζει να
εκστρατεύσει στα χωριά της Πυλίας και ιδιαίτερα στα Βουφραδοχώρια που είχαν στασιάσει.
Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά:
Πολλοί κατά καιρούς θέλησαν να δώσουν πολιτικό στίγμα στη στάση αυτή λέγοντας ότι ήταν "δάκτυλος"
του υπουργού των Εσωτερικών, Γεωργίου Γλαράκη.
Αυτή την άποψη υιοθέτησε η εφημερίδα της εποχής" Αθηνά". Τα γεγονότα, όμως, όπως άρχισαν και
εξελίχτηκαν, μας πείθουν πως αιτία ήταν η λαϊκή δυσφορία των κατοίκων της Πυλίας απέναντι στον
ενοικιαστή των φόρων, που πλούτιζε σε βάρος των αγροτών, φτάνοντας στο σημείο να εισπράττει
φόρους πάνω από 25% αντί της δεκάτης.
Οι οφειλές των κατοίκων της Πυλίας προς το κράτος είχαν ως αποτέλεσμα να εκδοθούν μια σειρά
εντάλματα αναγκαστικής είσπραξης. Το χάσμα πολίτη -κράτους κάθε μέρα μεγάλωνε.
Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής:
Γραμματέας στο δήμο Βουφράσου υπηρετούσε ο Βασίλειος Μανιάτης.
Ήταν καλοκαίρι του 1838, όταν ο ενοικιαστής των φόρων γύριζε τα χωριά του δήμου και εισέπραττε τα
οφειλόμενα.
Ο Μανιάτης, που ήταν αντίθετος στην είσπραξη των φόρων, ήρθε σε σύγκρουση μαζί του, στο
Βλαχόπουλο, και του ζήτησε χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα να εγκαταλείψει το συντομότερο τα
χωριά, αφήνοντας υπονοούμενα για δυναμικές αντιδράσεις των κατοίκων.