Sol Lewitt paste in zijn ruimtelijk werk bijna alleen maar kubussen toe. Hij zei ooit: 'Het
interessantste van de kubus is dat hij oninteressant is, de beperking van de vorm stimuleert de geest
en creëert oneindige mogelijkheden.'
Vanaf 1968 gaat hij grote geometrische muurschilderingen
maken van strenge ritmische composities, waarvan de lijnen en
vlakken vaak onder een hoek van 90 ° ten opzichte van elkaar
zijn weergegeven en die hij direct op de muur schildert of
tekent.
Na 1970 gaat hij zich wijden aan druktechnieken als ets en litho.
Veelal soortgelijke ritmische strenge afbeeldingen, maar ook
wel figuratieve prenten.Concept
Gedurende zijn loopbaan heeft Lewitt geometrische seriële systemen in het platte vlak als
conceptuele kunst ontwikkeld, die gebaseerd zijn op wiskundige wetten. Hij beschreef deze
systemen door middel van tekeningen, teksten en aanwijzingen op kladblaadjes.
Door er in de beschrijving een derde systeem aan toe te voegen ontstaat de mogelijkheid om er een
drie dimensionale structuur van te maken die als het ware kan worden nagebouwd. Daarmee is hij
één van de grondleggers van de conceptuele kunst geworden.
Bij de aankoop van een conceptueel werk bestond (en bestaat) het kunstwerk uit beschrijvingen en
bouwtekeningen. Bij leven gaf hij zijn concept zelfs per telefoon door zodat de assistenten het werk
met die informatie konden samenstellen. De kunstenaar bemoeide zich met de selectie en
samenstelling van het team dat zijn conceptuele werk tot uitvoering mocht brengen. Veelal waren
dat academiestudenten. Nu is de wijze van uitvoering vastgelegd in documenten. Lewitt accepteerde
en stimuleerde tot op zekere hoogte het eigen “handschrift” van het uitvoerend teamlid. Het
gemeentemuseum in Den Haag heeft in 1968, 1970 , 1992 en 2005 exposities aan hem gewijd waar
Figuur 4 voorbeeld van een ontwerp van een conceptueel werkFiguur 3 Muurschildering