ANNE
Bozulmuş yoksulluktan rengi, üzgün ve tasalı,
Yüzünde gölgesi görülüyor çektiği çilenin;
Kucağının biricik süsü bir güzel yavrucuk,
Kara bahtına ileniyor soluk dudakları.
Dokundu gönlüme durumu şu hasta annenin!Yıkık vücudu bitkin hastalığın acısıyla
Garip gönlü yoksulluğun ateşiyle yanık,
Öyleyken sevdiğiyle uğraşmaya zaman bulur:
Melek yüzlü çocuk dudaklarını açıp bağırınca,
Sevginin gül öpücüğüyle onun ağzını kapar.Çocuk, saf bir inci, o babasız durumuyla,
Kadın, o bitkin durumuyla bir kırık sedef;
Çocuk da, sevecen anne de bulaşmış toza gözyaşına,
Bu tablo dokunur en umursamaz yüreğe,
Bu görünüş üzer en ilgisiz yaradılışı bile.
Zavallı, bağrına bastıkça o çıplak çocuğu,
Kurumuna bakan sanmaz ki o bir dilencidir;
Gözünde yavrusunun acınası bakışı,
Kadının durumu dile getirip vicdanını
Diyor ki: "Annelik en sevinçli sıkıntıdır!"TEVFİK FİKRET
(1867 – 1915)
(Bugünün diliyle söyleyen: Asım Bezirci)