L’urtima guerraCu ntê càmmini ca cumànnanu
(cuomu rici lu muttu anticu)
e li puòpuli ca si scànnanu!
l’un all’àutru e pirchì? nnimicu,
basta rìciunu la patria:
basta sièmu piècuri stùpiti
tinti piècuri testa calata
Ca ci attocca fari li lupi,
ni pigghiàu la gran fuddia
ca cciù miegghiu a l’ucciria!
mmarditti puopuli e cu ni cuverna,
ca nun c’è cciù riliggioni:
nun cririèmu a la vita eterna
e curriemu a la distruzioni!
ni sduffammu ri la campata
ca finìu giustizzia e amuri
e finissi testa tagghiata
lu stissu munnu lu stissu suli,
fussi morti ri ntunnu nsumma
quantu spara l’urtima bumma!
quantu fussi l’urtima guerra
e addiu gioia la matina