Ο Μόνος Επιζώνόποια προβλήματα προκύπτουν και ιδιαίτερα μέσα στην
οικογένεια. Γι’ αυτό φρόντιζε να είναι αυτός το παράδειγμα.
Έλεγε συχνά το ρητό. «Αυτό που κάνεις, μιλά τόσο δυνατά
που δεν σε ακούω τι λες» και στα εγγόνια του τους έλεγε τον
μύθο του Ήλιου με τον αέρα και την κάπα του βοσκού.
Τα θύμιζε πως, όσο κι αν φυσούσε δυνατά ο αέρας δεν κα-
τάφερνε να βγάλει την κάπα του βοσκού από πάνω του.
Ενώ ο Ήλιος με την καλοσύνη και την θέρμη τον έκανε να
τη βγάλει μόνος του και με ευχαρίστηση.
Άλλωστε και ο ίδιος ήταν η προσωποποίηση της καλοσύ-
νης. Ένα μειλίχιο βλέμμα χαρακτήριζε την γλυκύτητα στον
τρόπο που συμπεριφέρονταν στους άλλους. Η ειλικρίνεια
και η ευθύτητα ήταν από τα προτερήματα που τον ξεχώρι-
ζαν ως άτομο και ως χαρακτήρα, τον έκαναν να εισπράττει
τον σεβασμό και την εκτίμηση από όλους.
Όχι πως αυτός δεν είχε ελαττώματα, κανένας δεν είναι τέ-
λειος. Κάθε άνθρωπος έχει τα καλά και τα στραβά του,
αρκεί να τα ξέρει, να φροντίζει έτσι που να μπορεί να τα
κουλαντρίζει, να μην τα αφήνει να γίνουν αιτία να δηλητη-
ριάζουν τις σχέσεις με τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα δε, με
τους ανθρώπους που αγαπάς και σ’ αγαπούν.
Για την εποχή του, στο χωριό, θεωρούνταν άνθρωπος με
ανοιχτό μυαλό και με ιδέες προοδευτικές. Ήταν ο πρώτος
πατέρας στο χωριό, που επέτρεψε στην μια από τις κόρες
του που ήταν καλή μαθήτρια, να κάνει γυμνασιακές σπου-
δές. Δεν ενέδωσε στις επικρίσεις των συγγενών και συγχω-
ριανών του, πίστευε πως η μόρφωση ήταν ανάγκη και για
τις γυναίκες, αφού εκείνες είχαν την άμεση ευθύνη στην
διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Ήταν από τους πρώτους εκείνους γονείς που πήρε την οι-
κογένεια του και κατέβηκε στην πόλη ώστε να έχει πρόσβα-
ση όλη η οικογένεια στην αγορά εργασίας και στην μόρφω-