Ο Μόνος ΕπιζώνΜέσα στα χρόνια της κατοχής, της πείνας, και της αβε-
βαιότητας, πάλευε με τα μουλάρια κάνοντας διάφορες δου-
λειές. Άλλοτε έκανε μεταφορές για τρίτους, άλλοτε έκανε
οργώματα, άλλοτε κουβαλούσε καυσόξυλα, και κάποιες
φορές εμπορευόταν ευκαιριακά.
Μ’ αυτόν τον τρόπο στην κατοχή, η πείνα, δεν άγγιξε αρ-
κετά την οικογένεια του, και όχι μόνο. Είχε την δυνατότητα
να βοηθά και κάποια άτομα του άμεσου συγγενικού περι-
βάλλοντος που δεν τους ήταν εύκολο να βρίσκουν τρόφιμα
για να ζήσουν. Ούτε καν μπομπότα παρά μόνον χαρούπια
και τις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έβρισκαν ούτε
τέτοια.
Μέσα στην κατοχή λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί, ακο-
λούθησε η γέννηση της δεύτερης κόρης, το ότι ήταν πάλι
κορίτσι δεν τον ένοιαξε καθόλου, πίστευε πως ήταν ευλογία
Θεού να μπορεί κάποιος να κάνει παιδιά, ενώ κάποιοι άλ-
λοι, τι δεν θα δίνανε να μπορούσαν να κάνουν έστω και ένα
παιδί.
Στην διάρκεια του εμφυλίου γεννήθηκε ο γιός, η χαρά
τους τώρα ήταν μεγάλη, και η κυρά του ένοιωθε πολύ ευτυ-
χισμένη που χάρισε στον άντρα της αγόρι και θα συνέχιζε
το όνομα του Πεθερού της, «θα είχε βασιλικό όνομα,» μετά
ήρθε στον κόσμο η τρίτη κόρη, ο άλλος γιος και τέλος το
αποσπόρι η τέταρτη κόρη.
Ευτυχώς, είχε ακόμη σωστό το μυαλό του, και μπορούσε
ακόμη να θυμάται κάποια σημαντικά πράγματα. Είχε δει
κάποιους γέρους, σε πιο μικρή ηλικία, που δεν ήταν σε
θέση να θυμούνται, μα και να μη γνωρίζουν ούτε μέλη της
οικογένειας τους, και έκανε το σταυρό του να ευχαριστήσει
το Θεό και για αυτή την ευλογία.