Güllerse

İkisiz Üç
Küçük sözlerde biriktirdiğimiz çılgınlık
kesintisiz sevda
akar gider kendi sonuna dek
bir karşısında durulmazlık yazgısından
uçarak.
Hiçbir cümlemde hiç kullanmadığım o nazlı sözcük
dumanların göçü yalnızlığımdaki başkente
saçını alnından sıyırışındaki roman sonları
köşesiz bir dörtgen sensizliğimde
dudaklarından sızan türkülerin ezgisi.
Niye değil artık şimdilerde uykularım eskisi gibi
niye değil özgürlükten damıttığım sahil serpintisi
tütüyor burnumda ehven bir lale siyaseti gibi
çiçeklerin içinden şu kıdemsiz suların sesi.
Üçü var ikisi öylesine
Ablasını keyfe keder kurşunlayan gül
Emeğini ölüme saran madenci
Sivrihisarda dilenen Ömer.
m.muhlis