***
Yetişecek yeri olmayanlar, etrafta ne dolaplar
dönüyor görebiliyordu. Bankalarda sıra bekleyenler,
kafeleri hınca hınç doldurup – yalnızlık korkusunu
yüreğinde taşıyan- muhabbetin içini dolduramayan
insanlar, güzellik standartlarının çizgisinden
taşmamaya boğuşanlar, tüketim çılgınlığında kendini
kaybedip diz çökenler, avare ve “leylâ” dolaşıp
ruhunu evde unutanlar, dünya telaşesinde zihniyle
baş başa kalmayı reddedip, mutsuzluğu ve
sorgulamayı günah sayan bilinç dışı insanlar...
Ayağının tam dibine sıçrayan kuş pisliğiyle irkildi.
Öte yandan çaprazına oturmuş bir amcanın gazeteye
bakarak soluklandığı gördü. Malum amca,
soluklanayım derken zehirleneceğini fark eder
etmez, gazeteyi kolunun altına sıkıştırıp, kalabalığa
doğru yol aldı. Yaprakları sararmış bir ağacın
gölgeliğinde, saçları lepiska, bisikletinin pedalını
çevirirken yanıp sönen ayakkabıları göze çarpan bir
kız çocuğu, birazdan düşecek olduğu çukurdan
habersiz, annesi ittirmeden tek başına bisiklet
sürmenin akıl almaz mutluluğunun zirvesine
tırmanıyordu.