Doydum sonsuz geceye ve hecelenmiş bok çukurlarından geçtim
İlgileniyor gibi görün ve ölümü fışkırtana kadar sik beni
Ve parıltılı gülüşün Güneş’in arkasına saklanıyor sonsuza dek
Ancak gerçek olduğunu anladığımda her şey çoktan bitmişti
Yaralı gezegenlerde şeffaf notalar üflüyor esintiler, bizler için
Her şey çoktan bitmişti zaten, kalanı cazın yapışkan hüznü – ve sen
Vücudun çizgisinde yok oluyor direnişim, sessizce özlüyorum
Ve cinsel sensizlik, sessizliğinin nükleer kokusu, tırtıklanmış esrar
Kadife cümlelerinden kayıp gidiyorum çünkü, balçık kaplı kadere
Sansürlenmemiş aşktan tattım, bundan sonrası son imalar
Son İmalar
Biz Ölüyoruz— Sen Ölüyorsun— Rüzgar Ölüyor
Burada, “Son İmalar” ve “Rüzgar Ölüyor—Sen Ölüyorsun—Biz
Ölüyoruz” isimli iç içe geçmiş iki farklı şiirin yalnızca ters dizeleri
atlayarak okunabilmesinin mümkün olduğunu görüyoruz.