Yeni Vizyon Fanzin 5. Sayı / Atölye Sayısı

De Quincey’nin eser üretmesinin önündeki en büyük engel okuma alışkanlığıydı.
Okumak her yazar için en iyi eğitimlerden biri oldu ama De Quincey bunu ciddi şe-
kilde abartıyordu. Mirastan gelen paranın çoğunu en az beş bin kitaptan oluşan, çok
etkileyici bir kitaplık oluşturmaya harcadı. Coleridge’in bir dönem De Quincey’den
500’den fazla kitap ödünç aldığı biliniyor. De Quincey hakkında “Sadece kendisi ve
kitapları için yaşıyor” diye yazıyor Wordsworth’ün baldızı Sara Hutchinson. Sonunda
evlenip çocuk yaptığında ikinci bir ev tutmak zorunda kaldı. Biri ailesi, diğeri kitap-
ları için.
Yıllarca afyon kullanan Quincey bunun miktarını 1813’te her gün afyon tentürü al-
maya çıkardı. Bağımlılığının zirvesinde bir günde 8.000 damla kullandı. Bu da aşağı
yukarı 80 çay kaşığı anlamına geliyordu. Modern hayatın gürültü patırtısından kendi-
ni soyutladı, “hayatın kargaşasından uzakta, hengame, humma, didişme geçici olarak
durmuş gibi.” Quincey gerçeklikten tamamen kopmuş, sanrılar içinde kahrolmaya
mahkum olmuştu.
London Magazine denemeleri kitap olarak derlendiğinde afyon yoksunluğuyla ilgili
bir ek yaptı. Kitaba, uyuşturucu bağımlılarından önce sokaklarda geçirdiği günleri
ayrıntılı bir şekilde anlatan giriş bölümü ekleyen Quincey kitabı afyon bağımlılığıyla
ilgili üç bölüme ayırdı: Afyonun Zevkleri, Afyonun Acılarına Giriş ve Afyonun Acıla-
rı. Confessions of an English Opiun-Eater / Bir İngiliz Afyon Müptelasının İtirafları,
1822’de Quincey’nin adıyla basıldı ve denemelerden bile daha büyük bir ilgiyle kar-
şılandı.
Quincey’nin kitabındaki görüşlere karşı tez olarak hemen isimsiz bir kitap basıldı:
Advice to Opium-Eaters / Afyon müptelalarına Tavsiyeler. Amacı insanların Quin-
cey’nin yolundan gitmemeleri için uyarmaktı.
1823’te bir tabip, genç bir afyon bağımlısının ölümü üzerine yaptığı resmi soruştur-
mada, aşırı dozda afyon alımından kaynaklanan ölümlerin sayısındaki artışa De
Quincey’nin kitabının sebep olabileceği varsayımını öne sürdü. Yunan filozof Seneca
yüzyıllar önce, kötü huyların bir öğreten olmadığı halde öğrenilebileceğini yazsa da
19.yüzyılda uyuşturucunun keyif verici madde olarak kullanılmasındaki artışın İtiraf-
lar’dan kaynaklandığına yaygın bir şekilde inanıldı.
De Quincey ise kendisi gibi bir edebiyatçının afyon kullanarak gördüğü fantastik ha-
yallerin sokaktaki adamın deneyimini yansıtmadığını belirti: “Konuşurken öküzden
bahseden bir adam afyon müptelası olduğunda büyük olasılıkla öküzlerle ilgili hayal-
ler görür.”