B

ukowski, Pis Moruk

ya da Küçük Dergi-

ler Kralı, yazmak dı-

şında hiçbir şeye ilgi

duymayan bir adamdı. Sade-

ce yazdı. Her

şeyden çok ka-

dınları; bar tez-

gahında dans

eden kadınları,

sarhoşlarla dolu

bir partide dans

eden kadınları,

telefonla arayıp

küfreden kadın-

ları, şiirden çak-

mayan kadınla-

rı... Ve dayak

yediği kavgaları, hapishane-

yi, postaneyi, puşt hüznü ve

zencilerden bıkıp yatak oda-

sındaki dobermanla dü-

züşenleri yazdı. İçinde derin

bir boşlukla yaşadığını ve bir

zaman sonra bu boşluğu in-

sanlarla dolduramayacağını

fark ettiğini yazdı.

Bukowski’den öğrendiğim

kıymetli şeylerden biri ola-

rak; ona göre, bir adam siki

tuttuysa siki tutmuştur. Hep-

si hayatın içindedir, olduğu

gibidir. Okur

kendini kandı-

rırcasına karşı-

dır buna, çiçek

desenli perde-

leri olan bir evi

ve her şeye rağ-

men mutlu ol-

mayı başarabi-

len aşıkları

okumak hoşla-

rına gider. Fa-

kat bizim mo-

ruk karanlık sokaklardan ge-

çer, her zaman boş odası bu-

lunan ucuz motellerden, işçi-

lerden, rüşvet yiyen polisler-

den, yatak odasında sarhoş

hayal ettiği fahişelerden, ya-

laka şairlerden ve sevgi ayin-

lerinden tiksinen ayyaşlar-

dan geçer.

Charles Bukowski