Yukarıdaki bölümlere baktığımızda hepsinin de Mekke’nin zengin tefeci
bezirgan mülk (mal ve iktidar) sahiplerine yönelik olduğunu görüyoruz.
Kanımca böylesi cehennem sahneleri mal ve iktidar sahiplerine yönelik
“sokağın öfkesini”yansıtmaktadır.
Bu öfke ezilenlerin, zulme uğrayanların, çaresizlerin, açların, yoksulların,
öksüzlerin, diri diri gömülen çocukların, boyunduruk altında inleyenlerin,
kendisi de bir öksüz olan peygamberimizin yüreğinden patlayan öfkesidir.
Öyle görünüyor ki Allah bu yüreği evrensel mesajı için merkez seçmiştir.
Kimsesizlere, çaresizlere, zayıf bırakılmışlara ellerindeki mülke güvenerek
ve yaslanarak zulmedenlere, onlara cehennem hayatı yaşatanlara, ilahî
öfke, buradan dile gelip konuşuyor.
Korkunç cehennem sahneleri işte bu öfkeyi yansıtıyor. Bunu görmemek
veya yuvarlayıp başka şeyler için tehdit yapılıyormuş havası vermek hem
ayetlerin lafzına hem de ruhuna aykırıdır. Bu, Kur’an’ın sinirlerini almak
demektir.
Şiddetli cehennem tasviri varsa bilin ki şiddetli bir zulüm, baskı, zorbalık,
aç bırakma, yoksullaştırma, öksüzleştirme yani birilerinin hayatını
cehenneme çevirme vardır. “İnkar etmek, şirk koşmak, Allah’a savaş
açmak” vs. hep bunlarla ilgilidir. Yoksa kuru kuruya bir inanç (teoloji)
tartışması yapılıyor değildir. Dava inandın-inanmadın davası yani “iman
kurtarma” davası değildir. Bilakis bahçe sahiplerinin mülklerini kurtarma
davasıdır! İnanıp inanmamak bununla ilgilidir.
Lütfen cehennem sahnelerini bir de bu gözle okuyun.
Baktığınız yeri değiştirin.
Çok şeyin değiştiğini göreceksiniz.
Sanki başka bir Kur’an okuyor gibi olacaksınız.