❖ Αν μπορούσες
Ένα βήμα ακόμη κάνεις απεγνωσμένα προς το δρόμο
της χαμένης ελπίδας.
Στα λόγια του ονείρου και στα παραμύθια που άκουγες,
αναζητάς την αιτία του χαμένου σήμερα, μα τα
μπαλωμένα ψυχρά βράδυα που με τ’ άστρα τους
σβησμένα έζησες, ακόμα τα βλέπεις μπροστά σου.
Όνειρα βουτηγμένα στη δύση της σκέψης, χωρίς αρχή με
πικρό τέλος.
Ν’ αλλάξεις χρώμα στο πανί ξέχασες κι ας έγραψες τ’
όνομά της στην άμμο.
Χαράμι πήγαν οι παιδικές φωνές, γιουρούσι στο αύριο
που δεν κατάκτησες ποτέ.
Η φωτιά που άναψε τα θέλω σου, δεν σε ζέστανε, σ’ έκαψε
και τώρα ψεύτικες λέξεις στοιχειώνουν τη ψεύτικη μορφή
σου, το ψεύτικο χαμόγελό σου, τη ψεύτικη ζωή σου.
Ας αρχίσει λοιπόν ο πόλεμος, κι όποιος νικήσει!