αρκετοί Εβραίοι, από την ματωμένη από τον πόλεμο Τουρκία, στην
Παλαιστίνη. Η Μικρά Ασία, άδεια από τους Ρωμιούς της, δεν ήταν
ίδια πια. Η Σμύρνη έχασε τους Έλληνες, έχασε τους Αρμεναίους,
έχασε την ψυχή της κι έγινε μια πόλη καθαρά τούρκικη. Περαστικός
απ’ το κιμπούτς ένας Εβραίος από την Προύσα, έφερε πολλά νέα
στον Καλέβ. Για να φτάσει στην Παλαιστίνη πήρε καράβι από την
Πάντερμα, όταν οι Ρωμιοί, μαζί με τους Έλληνες στρατιώτες την
είχαν εγκαταλείψει. Οι Ρωμιοί από την Μικρασία, με όποιο τρόπο
έβρισκαν, κατευθύνονταν στην Ελλάδα.
Στη Θεσσαλονίκη, μετά από μια περίοδο απελπιστικών
ταλαιπωριών, η Πρόνοια έδωσε στους Παπάζογλου ένα σπίτι στην
Κάτω Τούμπα, όπου μπόρεσαν να βολευτούν. Γειτόνευαν με τον
συνοικισμό ‘151’, όπου συνωστίζονταν Εβραίοι, που έχασαν σπίτια
και βιος μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Στο μεταξύ, το
Παπάζογλου έγινε Παπαδόπουλος. Κανένας δεν ξέρει αν η απόφαση
αλλαγής του παρονόματος, είχε ως αιτία να αντιμετωπίσουν με
ενστικτώδη αντίδραση τις βρισιές των ντόπιων στους Μικρασιάτες,
που τους φώναζαν μειωτικά ‘τουρκόσπορους’ και τους βλέπανε σαν
ξένους, που ήρθαν να τους ξεβολέψουν στον ίδιο τους τον τόπο και
να πάρουν τις περιουσίες, που είχαν αφήσει οι Τούρκοι φεύγοντας.
Η Βούλα με το χρόνο γινόταν μια πολύ όμορφη και
προπάντων χαριτωμένη κοπέλα. Συνήθως είχε κομμένα κοντά τα
μαλλιά της και μια γαλλική φράντζα έπεφτε στο μέτωπο, δίνοντας
ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπό της κι έναν αέρα ξεχωριστό. Η Βούλα,
ήταν η χαρά της οικογένειας και τραγουδούσε εξαιρετικά, συνήθως
όποτε βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού.