με το γράμμα ο Καλέβ ένα όμορφο τριαντάφυλλο, που είχε
αποξηράνει και τον Δεκέμβριο, παρέδωσε το γραπτό μήνυμα για την
κόρη του.
Ήταν τέλη Μαρτίου του 1954 όταν ο Κιρκόρ συνάντησε την
Βούλα στη Θεσσαλονίκη και της παρέδωσε το γράμμα του πατέρα
της, χωρίς να της πει πολλά λόγια.
Όταν η Βούλα άνοιξε το γράμμα, έμεινε έκθαμβη με το
αποξηραμένο τριαντάφυλλο που είχε την αίσθηση πως μοσχοβολά.
Στη συνέχεια άρχισε να διαβάζει το αναπάντεχο γράμμα που της
έφερε ένας άγνωστος άνθρωπος, που σχεδόν τίποτα δεν της είπε και
φρόντισε να εξαφανιστεί αμέσως, μη δίνοντας κανένα στοιχείο, αν
θα ήθελε να τον βρει... Το μόνο που της είπε, καθώς της έδωσε τον
φάκελλο ήταν τούτο: Κοπέλα μου, έχω ένα φάκελλο για σένα. Τον
φέρνω από μακρυά και μάλλον είναι πολύτιμος. Τίποτε άλλο.
Σχεδόν από τις πρώτες σειρές της επιστολής, οι λέξεις
ποτίζονταν με τα δάκρυα της Βούλας. Όταν έφτασε στο τέλος,
ένιωσε πως ο νους της βυθίστηκε στην απόλυτη σιωπή και η καρδιά
της έγινε ένας σβώλος αίματος, νιώθοντας, χαρμολύπη, για όσα είχε
μάθει.
Πέρασαν μέρες και όσα έγραφε ο πατέρας της στο γράμμα που
είχε λάβει η Βούλα, ήταν πια ένα μυστικό, που το έκρυψε μέσα της,
πέρα ως πέρα απρόσιτο από οποιονδήποτε. Ήταν το δικό της
πολύτιμο μυστικό. Τον μόνο Εβραίο που γνώριζε, ήταν ο σύζυγος
μιας παιδικής φίλης, της Ανθούλας, που στην Κατοχή είχε βαφτιστεί
κι έτσι κατάφερε να σωθεί. Με την πρώτη ευκαιρία τον ρώτησε
πόσο θα στοίχιζε ένα ταξίδι στο Ισραήλ. Τα νέα δεν ήταν ευχάριστα.
Οι πιο πολλοί ταξίδευαν από τον Πειραιά με πλοίο για τη Χάιφα και
τα έξοδα μάλλον ξεπερνούσαν τις δυνατότητες της Βούλας, που