Ρωσικό Νοσοκομείο, θυμήθηκε πως συχνά κοντοστεκόταν μπροστά
από το ‘Μπικούρ Χολίμ’^12 και κάρφωνε το βλέμμα της στο Μαγκέν
Νταβίντ.
Η Βούλα, σχεδόν ποτέ δεν αποχωριζόταν το δαχτυλίδι της
μάνας της. Πορευόταν στη ζωή αγκαλιασμένη σφιχτά με το μυστικό
της. Δεν τολμούσε να το μοιραστεί με κανέναν. Μονάχα μισόλογα
είχε πει κάποια φορά στην καλή της φίλη την Ανθούλα, που είχε
παντρευτεί τον Σαμ στην Κατοχή, αφού πρωτύτερα είχε βαφτιστεί
Νίκος κι έτσι κρύφτηκε απ’ τη μανία των Γερμανών και των
Ελλήνων συνεργατών τους. Η Ανθούλα είχε καταλάβει περισσότερα
από όσα νόμιζε η Βούλα και σεβόταν το μυστικό της, χωρίς να κάνει
σχόλια ή ερωτήσεις.
Η Βούλα αγαπούσε και τα δυο παιδιά της. Μα στο γιο της
έδειχνε ιδιαίτερη τρυφερότητα. Ίσως να οφειλόταν στη δύσκολη
εγκυμοσύνη της, ίσως επειδή ήταν το πρώτο της παιδί....
12 “Μπικούρ Χολίμ”. Στα εβραϊκά ‘μπικούρ χολίμ” σημαίνει “επίσκεψη στον άρρωστο” και θεωρείται μια μιτσβά, ένθεη εντολή προς τους Εβραίους, να επισκέπτονται και να προσφέρουν
βοήθεια στους αρρώστους. Ο σημαντικός Δάσκαλος Χιλέλ ο Πρεσβύτερος, είχε διδάξει ότι το Σάββατο, επιβαλλόταν να επισκέπτονται οι Εβραίοι τους αρρώστους και ότι αυτή η πράξη είναι
μιτσβά. To Μπικούρ Χολίμ στην οδό Αλεξάνδρου Παπαναστασίου στην Θεσσαλονίκη, σε απόσταση αναπνοής από τον Συνοικισμό 151 και την Κάτω Τούμπα, που καταστράφηκε για να
δοθεί προς ανοικοδόμηση πολυκατοικίας το οικόπεδο που ήταν χτισμένο, ήταν ίδρυμα παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Στην προμετωπίδα του κτιρίου, στο κέντρο, υπάρχει το Μαγκέν
Νταβίντ (Άστρο του Δαβίδ) και από πάνω στα εβραϊκά η φράση “Μπικούρ Χολίμ”, στα αριστερά υπάρχει η φράση στα ελληνικά “προς περίθαλψιν απόρων ασθενών” και στα δεξιά αναγράφεται ο
δωρητής.