την ομορφιά τους. Ο Δερβίσης, ανάλογα με τον τόπο όπου βρίσκεται,
φορά και την ανάλογη ενδυμασία. Στο σήμερα, μη λησμονείτε, δεν
μπορεί να φορούμε ρούχα του χτες. Υπάρχουμε δίχως να προκαλούμε
και με πολλή προσοχή αποφεύγουμε την επίδειξη.
Σε τούτο τον Δρόμο αφήσαμε κατά μέρος την κατάσταση του δούλου,
και πορευόμαστε, με δίψα στα μάτια, να φτάσουμε την κατάσταση του
Φίλου. Οι προκαταλήψεις και τα δόγματα είναι δεσμά και τα
αποθέτουμε στα σκουπίδια. Ο Δρόμος μας φωτίζεται από το αστέρι
της Ελευθερίας και της Αγάπης. Απολαμβάνουμε τη δροσιά του
πρωινού και την αύρα που σηκώνεται από τη θάλασσα το δειλινό....
Ο Δερβίσης όταν βρεθεί μέσα σε Τζαμί οφείλει να φανερώνει το ήθος
του Μουσουλμάνου, μα όταν βρεθεί ανάμεσα σε Εβραίους φέρεται
όπως αρμόζει στη Συναγωγή. Όταν βρεθεί σε Εκκλησία, ο τρόπος του
είναι όμοιος με των Χριστιανών. Όποτε βρεθεί ανάμεσα σε
Μεβλεβήδες, είναι έτοιμος να λάβει μέρος στο σεμά κι άμα βρεθεί σε
ριφαήδικο τεκέ είναι πρόθυμος να γίνει κουρμπάνι στο μεϊντάνι. Έτσι
είχα ακούσει να λέει ένας σεβάσμιος Μελαμί Δάσκαλος και η
συνείδησή μου ρούφηξε για τα καλά τα λόγια του.
Η καρδιά μας είναι δοσμένη στον Αλλάχ. Είναι απερινόητος,
αόρατος, αλλά νιώθουμε την παρουσία Του τρυφερά σε όλο μας το
είναι. Τον αντικρίζουμε όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα· στα
πρόσωπα των συνανθρώπων μας, στα δέντρα του δάσους και στους
ανθούς των κήπων. Τα αστέρια του ουράνιου θόλου μαρτυρούν για
την Ύπαρξή Του, τη σοφία Του και το Κάλλος Του.
Ο Μουχιντίν ιμπν αλ Άραμπι είχε πει, πως ο Θεός είναι αόρατος, μα
η Μορφή Του αποκαλύπτεται στο πρόσωπο μιας όμορφης γυναίκας....