Zdolność do ekspresji emocjonalnej – pozwala człowiekowi na adekwatne
wyrażanie swoich doznań, uczuć i emocjonalnych potrzeb, odgrywa kluczową rolę
w procesie komunikacji społecznej.
Zdolność do rozumienia emocji – bazuje na przyswajaniu wiedzy emocjonalnej, jej
aktualizowaniu i wykorzystywaniu do interpretowania różnych sytuacji, kontekstów
i możliwych scenariuszy działania. W zakres wiedzy o emocjach wchodzi też
znajomość oczekiwań społecznych dotyczących ujawniania emocji, a więc reguł i
sposobów okazywania emocji.
Zdolność do wykorzystywa nia emocji w działaniu i myśleniu – dotyczy zjawiska
emocjonalnego wspomagania myślenia, co w praktyce przekłada się na umiejętność
kierowania się dostarczanymi przez emocje informacjami. Jest to więc pewnego
rodzaju emocjonalny „klucz” wpływający na procesy decyzyjne i charakter
podejmowanych działań.
Zdolność do regulowania emocji – pozwala człowiekowi nie tylko dopasowywać
myślenie czy działanie do aktualnych emocji i informacji które niosą, ale także w
intencjonalny sposób wpływać na własne stany emocjonalne tak, aby sprzyjały
wykonywanym zadaniom, realizowanym celom i własnym wizjom rozwojowym.
Praktyczne przejawy tej zdolności mogą dotyczyć np. świadomego dążenia do
poprawy nastroju (wzmacnianie pozytywnych emocji), mobilizowania się do
działania itp. Zdolności regulacyjne odnoszą się także do panowania nad ekspresją
emocjonalną w celu dostosowania jej do standardów adekwatnych do reguł życia
społecznego.
Zdolność do wpływania na stan emocjonalny innych ludzi – bazuje na
wykorzystywaniu wiedzy o emocjach w relacjach interpersonalnych i sferze
wywierania społecznego wpływu. Dotyczy min. umiejętności mobilizowania
innych, wzbudzania ich zainteresowania i zaangażowania, emocjonalnego
wspierania, wprowadzania w dobry nastrój itp.