Badania diagnozujące związki pomiędzy poziomem inteligencji emocjonalnej, a
stylami kierowania prowadzono także na gruncie polskim.
A. Opolska przeprowadziła badania na populacji 152 menedżerów, dotyczące
zdiagnozowania związków pomiędzy inteligencją emocjonalną, cechami osobowości, a
preferencjami w zakresie wyboru określonego stylu kierowania. Jedna z weryfikowanych
hipotez zakładała, iż menedżerowie o wysokim poziomie inteligencji emocjonalnej preferują
efektywne style kierowania, adekwatne do wymagań sytuacyjnych. Hipoteza została w całości
potwierdzona.
W grupie badanych menedżerów o wysokim poziomie IE najbardziej preferowanymi
były style konstruktywne („ życzliwego autokraty ” i „rozwojowca” wg. nomenklatury testu
Reddina wykorzystywanego w badaniu). W grupie menedżerów o niskim poziomie inteligencji
emocjonalnej przeważały style niekonstruktywne („bierny” i „autorytarny” – wg. terminologii
testu Reddina). W tym kontekście uznać można, iż efektywność stylu kierowania uzależniona
jest od poziomu inteligencji emocjonalnej.
Wyniki badania potwierdziły, iż menedżerowie o wysokim ogólnym poziomie
inteligencji emocjonalnej posiadają zdolność do rozpoznawania stanów emocjonalnych
zarówno własnych, jak i innych ludzi, a także zdolność do wykorzystywania własnych emocji
w działaniu i radzenia sobie z emocjami innych ludzi. Zdolności te pozwalają na sprawne
zarządzanie zespołem i wykorzystywanie efektywnego stylu kierowania. Autorka
zdiagnozowała ponadto pozytywną korelację pomiędzy poziomem inteligencji emocjonalnej
menedżera, a jego „nastawieniem na ludzi”^254.
W roku 2015 opublikowano badania dotyczące próby 128 polskich menedżerów,
których celem było zdiagnozowanie związków pomiędzy preferencjami w zakresie doboru
stylu kierowania, a określonymi cechami i dyspozycjami menedżera – cechami osobowości,
poziomem inteligencji emocjonalnej, kompetencjami komunikacyjnymi oraz wybranymi
zmiennymi socjodemograficznymi. Badania potwierdziły, iż inteligencja emocjonalna
stanowiła istotny predyktor w obrębie dwóch stylów kierowania – autokratycznego oraz
biurokratycznego (zgodnie z koncepcją przywództwa sytuacyjnego W.J. Reddina). Preferencje
w zakresie wyboru stylów biurokratycznego i autokratycznego ujemnie korelowały z
254
Opolska, A. „Osobowość, kompetencje społeczne i inteligencja emocjonalna menedżerów – determinanty
stylu kierowania”., Wyd. CeDeWu, 2014., s. 102- 106.