poziom adekwatności dotyczył stylu delegującego – nieingerującego a najniższy stylu
konsultacyjnego – jeden na jednego, natomiast dla diagnozowanej populacji „middle
managerów” najwyższy poziom adekwatności dotyczył stylu konsensualnego – gracz
zespołowy , a najniższy stylu konsultacyjnego – jeden na jednego. Dla grupy „top managerów”
najwyższy poziom adekwatności dotyczył stylu delegującego – nieingerującego a najniższy
stylu konsensualnego – przewodniczącego.
Warto także zauważyć, iż ogólny wynik trafności osądu menedżerskiego w zakresie
adekwatności doboru głównych stylów kierowania, dla całości badanej w roku 2023 próby,
przyjmuje wartość wysoką, natomiast dla badanej grupy „top managerów” wartość ta jest
bardzo wysoka. Wyniki te dotyczą odniesienia normatywnego do kontrolnej grupy polskich
menedżerów.
Warto w tym miejscu podkreślić, iż grupę „top managerów” charakteryzował także
relatywnie wyższy wynik w zakresie ogólnego poziomu inteligencji emocjonalnej.
Uzyskane wyniki dotyczące trafności osądu menedżerskiego w zakresie adekwatności
doboru stylów kierowania, sugerują wysoką sprawność zarządczą kadry menedżerskiej
zatrudnionej w sektorze finansowym polskiej gospodarki, w porównaniu do grupy
normatywnej polskich menedżerów. W szczególności dotyczy to osób wchodzących w skład
„top managementu” (menedżerów strategicznego szczebla zarządzania). Warto przy tym
zaznaczyć, iż poszczególne grupy menedżerów cechuje zróżnicowanie w zakresie zarówno
preferencji dla wyboru określonych stylów kierowania, jak i poziomu adekwatności ich
wykorzystywania.
Uzasadnionym jest także zwrócenie uwagi na fakt, iż przeprowadzone badania
empiryczne pozytywnie zweryfikowały założenie głównej hipotezy badawczej dotyczące
zależności pomiędzy inteligencją emocjonalną, a preferencjami w zakresie doboru stylu
kierowania.
Potwierdziły się więc statystycznie istotne, ujemne korelacje (o umiarkowanym stopniu
nasilenia), pomiędzy ogólnym poziomem inteligencji emocjonalnej, a preferencjami w zakresie
wyboru dyrektywnego stylu kierowania oraz dodatnie zależności pomiędzy ogólnym poziomem
inteligencji emocjonalnej, a preferencjami w zakresie wyboru konsensualnego stylu
kierowania.