„middle”, jak i „top” menedżerów uzyskano najniższe wyniki w zakresie trafności osądu
menedżerskiego w zakresie adekwatności wykorzystywania tego stylu, w porównaniu do
pozostałych głównych stylów kierowania zdefiniowanych w koncepcji Ladership Judgement
Indicator.
Należy zatem podkreślić, iż pomimo deklarowanych preferencji dla wykorzystywania
stylu konsultacyjnego, trafność jego wykorzystywania w realnym zarządzaniu nie jest
najwyższa. Wciąż, najbardziej efektywnie, badani menedżerowie wykorzystują „klasyczny”
styl dyrektywny, który w deklaracjach ich samych, nie należy do najbardziej preferowanego.
Warto zaznaczyć, iż zdiagnozowane powyżej zjawisko zróżnicowania trafności osądu
menedżerskiego i preferencji w zakresie wykorzystywanych stylów kierowania, wskazuje na
konieczność dalszego rozwijania menedżerów w sferze doskonalenia kompetencji liderskich
(dotyczy to w szczególności populacji badanych „middle managerów”).
Można więc przyjąć, iż na poziomie świadomości (przekonań), menedżerowie
doceniają wartość stylów angażujących pracowników (np. stylu konsultacyjnego), wciąż jednak
na poziomie praktyki najlepiej wychodzi im zarządzanie za pomocą typowego stylu
dyrektywnego.
Należy również podkreślić, iż w diagnozowanej grupie „top managerów” wystąpiła
zgodność w zakresie preferencji i adekwatności zastosowania stylu delegującego , co wskazuje
na wysoki wskaźnik dojrzałości liderskiej badanych przedstawicieli kadry zarządzającej
szczebla strategicznego.
W tym kontekście uzasadnionym wydaje się przeprowadzenie pogłębionej analizy
efektywności wykorzystywanych stylów kierowania, uwzględniającej poziom trafności osądu
menedżerskiego w zakresie adekwatności doboru wykorzystywanych odmian głównych stylów
kierowania przez diagnozowaną próbę menedżerów.
Analiza danych empirycznych wskazuje, iż pośród odmian głównych stylów
kierowania, najwyższy wskaźnik adekwatności dotyczy wykorzystania stylu delegującego -
nieingerującego , najniższy natomiast stylu konsultacyjnego - jeden na jednego.
Uzyskane wyniki dotyczące analizy trafności osądu menedżerskiego w zakresie
adekwatności wykorzystywania odmian głównych stylów kierowania potwierdzają wcześniej