Czy warto rozwijać inteligencję emocjonalną menedżerów ? - doniesienie z badań

cechuje brak zaufania i brak wiary w kompetencje podwładnych, co skutkuje ścisłą
kontrolą ich działań.
 Styl kompromisowy (5,5) – Menedżer stoi na stanowisku, iż trudno jest pogodzić
potrzeby i oczekiwania podwładnych z celami organizacji, zatem przyjmuje styl
kierowania stanowiący swoisty kompromis pomiędzy wymaganiami związanymi z
zadaniami, a oczekiwaniami pracowników. Wykazuje więc przeciętne
zaangażowanie w realizację zadań i przeciętne zainteresowanie pracownikami.
 Styl afiliacyjny (klubowy) (1,9) – Kierownik jest skoncentrowany na zbudowaniu
dobrych, harmonijnych relacji z podwładnymi. Kluczowym celem jest zbudowanie
dobrej atmosfery, opartej na zaufaniu i zrozumieniu. Cele biznesowe mają wtórne
znaczenie w stosunku do jakości relacji i klimatu panującego w zespole.
 Styl zintegrowany (9,9) – Menedżer w maksymalnym stopniu skoncentrowany jest
zarówno na realizacji celów biznesowych, jak i budowaniu dobrego klimatu w
zespole. Przełożony stoi na stanowisku, że jest możliwe pogodzenie celów
organizacji i oczekiwań oraz potrzeb pracowników. Kierownik zakłada, iż
pracownicy posiadają odpowiednie zasoby i kompetencje do realizacji zadań, a
kluczową wartością w pracy zespołu pozostaje zaufanie. W opinii autorów, styl
zintegrowany jest najbardziej efektywnym stylem kierowania.
Zmodyfikowane rozwiązanie w stosunku do koncepcji Blake’a i Mouton, zaproponował
D. Chalvin. Opracowany przez niego model zakłada, iż każdy styl kierowania ma swoją
pozytywną i negatywną stronę.