Czy warto rozwijać inteligencję emocjonalną menedżerów ? - doniesienie z badań

Schemat 2. Siatka stylów kierowania D.Chalvina
Źródło: Martyniak, Z. „10 stylów kierowania wg. D.Chalvina”, Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstw 8.,
2002., s. 85; Mroziewski, M. „Style kierowania i zarządzania”, Wyd. DIFIN, Warszawa 2005, s. 78.

Koncepcja Chalvina akcentuje rolę dwóch czynników – zaangażowania i współpracy^78 ,
które są głównymi wymiarami autorskiej siatki stylów kierowania (schemat 2). Zaangażowanie
charakteryzowane jest przez takie czynniki, jak: troska o zmiany i ulepszenie przedsiębiorstwa,
identyfikacja z organizacją, stymulacja pracy i współudział w sukcesach przedsiębiorstwa.
Natomiast współpraca definiowana jest za pośrednictwem: zaufania, relacji interpersonalnych,
praca zespołowa, komunikacja wewnętrzna.

Autor przyjął także tezę zakładającą, iż każdy styl kierowania ma swoją efektywną i
nieefektywną wersję^79.

D. Chalvin pośród efektywnych stylów kierowania wymienia styl organizatora – styl
kierowania oparty o jasną strukturę hierarchiczną, definiującą standardy komunikacyjne i
charakter relacji. Styl dopuszczający pewną, ograniczoną autonomię działania pracowników w
ramach zdefiniowanej struktury. W sytuacji, gdy pracownicy napotykają trudności, menedżer
wspiera ich w znalezieniu rozwiązania. Podobnie, do grupy stylów konstruktywnych autor
zalicza:

 styl współuczestniczącego – oparty na braku przywiązania do hierarchii, struktury i

pozycji w organizacji. Kierownik i pracownicy tworzą jeden, egalitarny zespół, w

którym każdy z członków czuje się odpowiedzialny za całościowy rezultat.

Kierownik w relacjach zespołowych pełni rolę doradcy i dba o dobry klimat

wewnątrz zespołu;

 styl przedsiębiorczego – bazujący na indywidualnej relacji menedżera z każdym ze

swoich podwładnych. Silne wsparcie indywidualne kierownika do momentu, w

którym pracownik osiągnie samodzielność profesjonalną. Kierownik koncentruje

władzę w swoich rękach i skupia się głównie na tych pracownikach, którzy łatwo

ulegają jego wpływowi. Stosunkowo niewiele uwagi przywiązuje motywowaniu

78

79 Mroziewski, M. „Style kierowania i zarządzania”, Wyd. DIFIN, Warszawa 2005, s. 7^7.^
Chalvin, D., „Styles de formateurs. Compétences- auto-évaluation – perfectionnement”, Editions
d'Organisation, 2004., s. 34.