styl oportunisty – nastawiony na korzystanie z okazji, wykorzystanie sprzyjającej
sytuacji. Liderzy wykorzystujący ten styl kierowania koncentrują się wokół
budowania sieci powiązań, tworzenia, często zmiennych koalicji. Ich czas
konsumuje swoista „dyplomacja” i tworzenie sieci powiązań wewnątrz organizacji.
Słyną ze zmian stanowisk i opinii, często zawierają kompromisy. Przez podwładnych
bywają postrzegane, jako osoby chwiejne, zmienne i nastawione na siebie;
styl utopisty – oparty na tendencji do obdarzania ludzi zbyt dużym zaufaniem,
mającym konsekwencje w nieadekwatnych decyzjach. Menedżerowie-utopiści
często mają kłopot z jednoznacznym definiowaniem celów, rozliczaniem
podwładnych z efektów ich działań. W praktyce są w większym stopniu teoretykami
zarządzania niż skutecznymi w praktyce liderami.
Model Chalvina zakłada, że można posiadać adekwatną wizję stylu kierowania, jednak
popełniając błędy, właściwa orientacja skutecznego stylu kierowania, może zamienić się w jej
nieefektywną formę^80.
Kolejnym rozwinięciem modelu Blake’a i Mouton jest koncepcja autorstwa W. J.
Reddina, który do teorii opracowanej przez twórców siatki stylów kierowania dodał dodatkowy
wymiar – orientacja na efektywność. W ujęciu Reddina występują zatem, następujące wymiary
charakteryzujące styl kierowania^81 :
Orientacja na zadania.
Orientacja na ludzi.
Orientacja na efektywność.
W.J. Reddin uznał, że nie ma „lepszych” i „gorszych” stylów kierowania, są jedynie
takie, które w danej sytuacji są lepiej lub gorzej zastosowane. Rozwijając model Blake’a i
Mouton, stworzył tzw. trójwymiarową koncepcję stylów kierowania^82.
80
81 Mroziewski, M. „Style kierowania i zarządzania”, Wyd. DIFIN, Warszawa 2005, s.^81.^
Król, H., Ludwiczyński, A. „Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji”.,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 171. 82
Plewka, C., Bednarczyk, H. (red.). „Vademecum menedżera oświaty”., Instytut Technologii Eksploatacji,
Radom 2000., s. 386.; Żukowski, P., Galla, R. „Style kierowania przejawiane przez menedżerów w zarządzaniu
organizacją”. Problemy Profesjologii nr 1, 2009., s. 267