Czy warto rozwijać inteligencję emocjonalną menedżerów ? - doniesienie z badań

Koncepcja Reddina zakłada obecność czterech podstawowych stylów kierowania
(oznaczonych, jako – A, B, C, D), oraz ich mniej efektywnych (oznaczonych, jako – 1, 3, 5, 7)
i bardziej efektywnych (oznaczonych jako – 2, 4, 6, 8) odpowiedników.

Autor definiuje cztery, podstawowe style kierowania^83 :

 A – Separujący się – styl ten cechuje niskie nastawienie na ludzi i zadania. Menedżer

wykazuje w istocie bierność wobec wyzwań organizacyjnych oraz brak zaangażowania

w budowanie relacji z zespołem. Strategia menedżera „ separującego się ” opiera się na

ostrożnym, asekuracyjnym działaniu nastawionym na realizację minimum

akceptowalnych oczekiwań. Tego rodzaju menedżer unika innowacji i ryzyka, bazuje

na rutynowych, powtarzalnych algorytmach działania. Sprawia wrażenie

niezaangażowanego i wyalienowanego. Zazwyczaj nie jest w stanie zbudować realnego

autorytetu u podwładnych.

 B – Poświęcający się – styl ten określa niskie nastawienie na ludzi i wysokie

nastawienie na zadania. Kluczowym priorytetem dla menedżera „ poświęcającego się ”

jest realizacja postawionych zadań. Cechuje go silna determinacja w dążeniu do

osiągania celów biznesowych. Niejednokrotnie przyjmuje pogląd, iż „cel uświęca

środki” i wykazuje tendencję do maksymalnego wykorzystywania podwładnych w

drodze do realizacji założonego celu. Cechuje go zwykle krótka perspektywa działania

operacyjnego nastawionego na realizację bliskich celów, podwładnych ocenia z punktu

widzenia ich przydatności do wykonywania bieżących zadań. Tego rodzaju menedżer

zazwyczaj ma trudności z realizacją złożonych celów strategicznych wymagających

racjonalnego planowania wykorzystania zasobów (w tym zaangażowania

podwładnych). Menedżer wykorzystujący ten styl kierowania ma często wyraźne

problemy ze zbudowaniem relacji z podwładnymi opartych na autonomii i partnerstwie.

Ludzi traktuje bowiem instrumentalnie, jako „narzędzia” w drodze do realizacji celów.

 C – Towarzyski – styl charakteryzujący się wysokim nastawieniem na ludzi, niskim na

zadania. Menedżer stosujący wyżej wymieniony styl kierowania przywiązuje kluczową

wagę do jakości realacji z podwładnymi. Koncentruje się na budowaniu relacji z

podwładnymi, nie zaś na realizacji zadań. Lubi kontakty z podwładnymi, cechuje go

83
Oleaszewska-Porzycka, I. “Problematyka stylów zarządzania w kontekście funkcjonowania instytucji
bibliotecznych. Definicje i klasyfikacje”., Zarządzanie Biblioteką Nr 1 (7) 2015, s. 37- 39.