Czy warto rozwijać inteligencję emocjonalną menedżerów ? - doniesienie z badań

zdolność do kompromisowanego rozwiązywania konfliktów, jednak nie posiada
potencjału do pobudzania aktywności podwładnych. Mendeżer stosujący „towarzyski”
styl kierowania, zazwyczaj jest lubiany przez podwładnych, nie jest jednak zdolny do
efektywnego zarządzania zespołem w kontekście osiągania stawianych zadań, rozwoju
i doskonalenia. W zespole panuje dobry klimat oparty na akceptacji, jednak nie ma
energii i wizji kierunku działania. Jest to szczególnie problematyczne w przypadku
pracowników o wysokim poczuciu zaangażowania i prorozwojowej motywacji. Z ich
perspektywy panujący w zespole klimat organizacyjny ma znamiona stagnacji.
 D – Zintegrowany – styl kierowania, który cechuje wysokie nastawienie na ludzi i na
zadania. Menedżer wykorzystujący „zintegrowany” styl kierowania w optymalnym
stopniu zdolny jest do dopasowywania się do zmiennych wymagań otoczenia i
efektywnej realizacji zadań biznesowych z zachowaniem dojrzałych relacji z
podwładnymi. Styl ten cechuje uwzględnianie zarówno bieżącego kontekstu działań,
jak i perspektywy strategicznej. Spotkania grupowe są formą ustalania zadań, a ludzie
oceniani są w oparciu o ich efektywność w kontekście zarówno realizacji bieżących
zadań, jak i potencjału rozwojowego istotnego z perspektywy strategii. Menedżer
stosujący ten styl kierowania jest dalekowzroczny i kieruje pracownikami przez
wskazywanie im wartości, perspektyw rozwojowych oraz wyznaczanie ambitnych
zadań. Docenia znaczenie indywidualizacji działań ludzi, jest sprawiedliwy i otwarty na
zbudowanie partnerskiej relacji z podwładnymi. Tego rodzaju lider posiada znaczący
potencjał do zbudowania silnego, naturalnego autorytetu.
W.J. Reddin zdefiniował następujące odmiany podstawowych, bardziej efektywnych,
stylów kierowania^84 :

 2 – Biurokrata – silnie przywiązany do procedur i reguł formalnych, dopóki nie

występują problemy nie ingerujący, postrzegany przez podwładnych, jako

uporządkowany, sumienny technokrata.

 4 – Życzliwy autokrata – nastawiony głównie na realizację zadań, uwzględniający

jednak potrzeby podwładnych i obdarzający ich umiarkowanym zaufaniem. W procesie

84

Opolska, A. „Osobowość, kompetencje społeczne i inteligencja emocjonalna menedżerów – determinanty
stylu kierowania”., Wyd. CeDeWu, 2014/22., s. 21 - 22.