Czy warto rozwijać inteligencję emocjonalną menedżerów ? - doniesienie z badań

 Strukturę zadania.
 Pozycję władczą.
W opinii autora, jakość relacji pomiędzy liderem , a członkami zespołu ma największy
wpływ na władzę i efektywność kierownika. Im wyższy autorytet posiada kierownik u
podwładnych, tym większym potencjałem dysponuje w zakresie wywierania wpływu^92.

Struktura zadania to druga pod względem ważności zmienna w sytuacji kierowania.
Kierownicy posiadają znaczny zakres władzy w sytuacji zadań wysoce ustrukturyzowanych –
jasno zdefiniowanych, określonych w czasie, ze szczegółowymi wskaźnikami jakości i
harmonogramem działania oraz instrukcjami wykonawczymi. Władza kierownika jest
wyraźnie ograniczona w przypadku zadań o niskim poziomie strukturyzacji^93.

Pozycja władcza stanowi trzeci zmienną w modelu autorstwa Fiedlera. Wysoka pozycja
władcza określa wysoki zakres posiadanej władzy i uprawnień organizacyjnych. Wysoka
pozycja władcza ułatwia wpływanie na podwładnych zakresem formalnych uprawnień. Niska
pozycja władcza oznacza niewielki zakres posiadanego formalnego zakresu władzy, co
utrudnia możliwość wywierania wpływu na podwładnych.

Fiedler wyodrębnił osiem możliwych kombinacji trzech elementów sytuacyjnych, które
zestawił z dwoma typami przywódców – z wysokim i niskim wskaźnikiem NPP. Bazując na
tak skonstruowanym modelu przeprowadził zaawansowane badania empiryczne, które
wykazały, iż^94 :

 Kierownicy o niskim wyniku wskaźnika w skali NPP (autorytarni),

najefektywniej działali w sytuacjach skrajnych, a więc w sytuacji gdy mieli

wysoką władzę i wpływy i w sytuacjach gdy mieli niską władzę i wpływy

92

Fiedler, F.E. „Walidacja i poszerzenie warunkowego modelu przywództwa – przegląd badań empirycznych”,
w: Scott, W.E., Cummings, L.L. „Zachowanie człowieka w organizacji”, T.II, Wydawnictwo PWN, Warszawa
1983., s. 109. 93
Fiedler, F.E. „Walidacja i poszerzenie warunkowego modelu przywództwa – przegląd badań empirycznych”,
w: Scott, W.E., Cummings, L.L. „Zachowanie człowieka w organizacji”, T.II, Wydawnictwo PWN, Warszawa
1983., s. 94 112.
Mączyński, J. „Diagnozowanie partycypacji decyzyjnej”., Wydawnictwo IFIS PAN, Warszawa., 1998., s. 28 -
29.