ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

Έμεινε ακίνητος για αρκετά λεπτά, χαμένος μέσα στο
όνειρο όταν η φωνή της μητέρας του τον επανέφερε στην
πραγματικότητα.
«Πού είσαι Μάριε;» ρώτησε.
Εκείνος τινάχτηκε από τη θέση του, έκανε μερικά βήματα
και έβαλε το αυτί του πίσω από την πόρτα κρατώντας την
ανάσα του.
Ήθελε να καταλάβει αν η μητέρα του έρχονταν προς το
δωμάτιο, μα έξω από αυτό επικρατούσε ησυχία.
«Ευτυχώς» ψιθύρισε με ύφος τρομαγμένο, σχεδόν ένοχο.
Έκανε μερικά βήματα πίσω, πήρε στα χέρια του το τετράδιο
το έκλεισε και το τοποθέτησε στη θέση του.
«Δεν πρέπει να μάθει κανένας τίποτα» σκέφτηκε.
Αυτό θα ήταν το δικό του μυστικό. Μπορεί αν το μάθαιναν
να τον περνούσαν για ανόητο να τον κορόιδευαν.
Έτσι αποφάσισε να παραμείνει μόνο δικό του, όσο θα
διαρκούσε η έρευνα που θα έκανε.
«Στο δωμάτιό μου είμαι. Έρχομαι» της απάντησε.
Ο Μάριος βγήκε και πήγε στην κουζίνα.
Με αργά βήματα προχώρησε προς το μέρος της μητέρας
του και στήριξε τα χέρια του στην πλάτη μιας καρέκλας.
Στη συνέχεια ακούμπησε επάνω το κεφάλι του, έτσι ώστε να
την κοιτάζει.
Εκείνη πλησίασε και του χάιδεψε τα σχεδόν ξανθά μαλλιά
του.
«Τι είναι αγόρι μου; Πες μου, τι σε βασανίζει;» ρώτησε
γλυκά.
Ο Μάριος γύρισε και την κοίταξε με σουφρωμένα τα χείλη
και με τα μάτια του σχεδόν κλειστά.