Kapıyı, Abdülhak Hâmid’in, uzun süre sevgilisi ve iki kez
nikâhlı karısı olan Lüsyen Hanım açtı.
Daha önce, gazeteler ve dergilerde, şair Abdülhak Hâmid’le
başbaşa fotoğraflarına sık sık rastladığımız Lüsyen, o gün,
bana daha uzun boylu bir kadın görünümü verdi. 0 önde,
biz arkasında, Abdülhak Hâmid'in misafirlerinin bulunduğu,
salona girdik.
Abdülhak Hâmid Bey genellikle, toplantılarında, dedesinden
sıkça bahsederdi. Hâmid'in çokça bahsettiği konulardan biri
de aşk ve kadın ilişkileriydi! Şair, bu konuyu pek severdi.
Bu tür konuşmalarda âdeta canlanır, koltuğunda dikleşir ve
tazelenirdi! Şair, sevgilisi olmayan kişilerin hiç varlıkla-
rındaki eksikliğe değinerek, dedesine ait bir anı ile şu beyti
tekrarlardı:
Âşıkı olmayan güzel bir dilber,
Hastası olmayan tabip gibidir!
ZEVKLİ SOHBETLER
Abdülhak Hâmid'in evine, bayramlarda, bazen cuma
sohbetlerine devam eder olduk. Şairimizin vekârlı kibarlığı
nazik ihtiyarlığı bizi duygulandırmaktaydı. Hâmid konuş-
malarında, her biri ayrı değerde olan, anıları işlerdi. Sanki
şiir okurmuşçasına konuşurdu. Çok süslü, tantanalı
cümleler yapar, olayları büyük bir ustalıkla, gözler önüne
sererdi. Misafirler, onu edebi bir zevk içerisinde, hayran-
lıklarla dinlerlerdi. Sohbetlerin ağırlığı eski edebiyat anıları,
Hâmid’in dış ülkelerdeki hayatı ile maceraları, klasik Türk
musikisi, tarihi konular ve bazen de içinde bulunduğumuz
günlük hayatın olaylarını teşkil ederdi. Hâmid çok konuş-
mazdı, konuştururdu. Lüsyen muziplik yapar —safdil bir kişi
imişçesine— daha çok tebessüm yaratacak konuları ortaya
atardı.